Black Heart Procession - SIX

Πριν από 3-4 χρόνια έρχεται ένα φιλαράκι και μου προτείνει να πάμε στο Flog (μουσική σκηνή στην Φλωρεντία) να δούμε τους Black Heart Procession.

-Chi sono ‘sti Black Heart Procession?

-È il gruppo che suona la sega…

Λυθήκαμε στα γέλια. Βλέπετε όταν το ρώτησα ποιοι είναι αυτοί, μου απάντησε το συγκρότημα που παίζει το πριόνι - suona la sega. Μονό που sega στα ιταλικά δεν σημαίνει μόνο πριόνι και έτσι η φράση διαβάζετε και ως το συγκρότημα που παίζει μαλάκια...

Αποφάσισα να πάω, ελπίζοντας να μην το μετανιώσω. Όταν είδα τις φάτσες τους νόμιζα ότι ήταν τίποτα Νορβηγοί ψαράδες. Τζινάκι λιωμένο, απλό πατούμενο (οι Ιταλίδες πάντα κοιτάν το παπούτσια να ξέρετε), απλό πουκαμισάκι και κάτι μούσια και μαλλιά λες και ήταν 30 χρόνια μακριά από τον πολιτισμό. Παίζανε και πίνανε, και όταν λέω πίνανε εννοώ πίνανε. Ο πιο νέος κιθαρίστας αφού κατέβασε ένα μπουκάλι Jack Daniel συνέχισε και με μπύρα. Οι άλλοι προτιμούσαν μόνο μπίρα. Μάλιστα τους είδα να χρησιμοποιούν και το πριόνι ως μουσικό όργανο. Το κυριότερο όμως είναι η ατμόσφαιρα που κατάφεράν να δημιουργήσουν. Ήταν όλοι τους εξαιρετικοί μουσικοί και πολύ δεμένοι. Χωρίς να κάνουν πολλά τσαλιμάκια και σόου απλά παίζοντας μουσική παρουσίασαν μια από την καλύτερες συναυλίες που έχω δει.

Από την επόμενη μέρα άρχισα να ψάχνω πληροφορίες και να ακούω φανατικά. Κατάγονται από το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας και καμία σχέση δεν έχουν με Σκανδιναβία και ψάρεμα.  Η μπάντα σχηματίστηκε το 1997 και το Six είναι το έκτο τους άλμπουμ. Έκτος από πριόνια αρέσκονται στο να χρησιμοποιούν και Wurlitzer πιάνο, απογυμνωμένα αντισυμβατικά κρουστά, λεπτές Moog αλλά και αλλά μη παραδοσιακά όργανα ώστε να δημιουργήσουν τα ιδιόρρυθμα μοιρολόγια τους. Σε πολλούς μπορεί να θυμίζουν και Tom Waits, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να μιμούνται την φωνή του. Οι ατμόσφαιρες που δημιουργούν είναι ανατριχιαστικές και τρυφερές ταυτόχρονα, τραγικές, ανήσυχες, μελαγχολικές και ανέμελες. Καταφέρουν να διασκεδάζουν τον πόνο μέσα από σκοτεινά μελοδράματα.

Το SIX είναι ένα τυπικότατο άλμπουμ των Black Heart Procession. Πλέον έχουν δημιουργήσει τον δικό τους ήχο και εύκολα τους καταλαβαίνεις. Ενώ βρίσκονται στον 6^ο δίσκο τους φαίνονται ακόμα φρέσκοι και δημιουργικοί χωρίς να πέφτουν στην λούμπα της επανάληψης. Τα τραγούδια του SIX στρέφονται γύρο από τον πόνο, την εγκατάλειψη, την παραίτηση, την ενοχή, την μοναξιά, την σύγχυση, το κενό και το σκότος.

Το When You Finish Me ανοίγει το SIX, εισάγει τέλεια τον ακροατή για ότι θα ακολουθήσει και τον καλεί να μην πει τίποτα και να κλείσει τα μάτια. Στο Wasteland ανεβάζουν τους ρυθμούς και τα βάζουν με τον διάβολο κατεβαίνοντας στον άλλο κόσμο. Με το Rats παντρεύουν μπλουζ και ροκ ρυθμούς με το προσωπικό τους ύφος. Στα  Heaven And Hell και Last Chance τραγουδάν για τον παράδεισο και την κόλαση. Στο μελωδικό Drugs αναφέρονται στον πόνο ενός καταστροφικού έρωτα με το πιάνο να κυριαρχεί. Για μια πονεμένη αγάπη τραγουδάν και στα All My Steps και Forget My Heart. Στο ίσως πιο τυπικό για τους Black Heart Procession κομμάτι Liar's Ink υμνούν την εκδίκηση. Το πιο διαφορετικό τραγούδι είναι το ηλεκτρικό και βρώμικο Suicide. Τελικά το SIX κλείνει με το Iri Sulu, δηλαδή ‘ταξίδι χωρίς γυρισμό’ (σε σικελική διάλεκτο), ένα ατμοσφαιρικό τραγούδι που σε ταξιδεύει σε εικόνες ενός θρίλερ φαντασμάτων.

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κομμάτια αφού όλα είναι υπέροχα. Ακούστε το SIX ολόκληρο.

Ένα μελαγχολικό αριστούργημα για το 2009. Ο καλύτερος σύντροφος για τα κρύα και μουντά βράδια μοναξιάς του φθινοπώρου/χειμώνα.

Απολαύστε το τώρα.

myspace