Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Την έχασε την ευκαιρία

Από την στιγμή που βγάζει νέα ταινία το σίγουρο είναι ότι θα γίνει θόρυβος γύρω από το όνομα του. Ή για να το γράψω πιο καθαρά, θα γίνει περισσότερο θόρυβος γύρο από τον ίδιο και λιγότερο γύρω από την ταινία του. Ως σκηνοθέτη τον θεωρώ υπερεκτιμημένο αλλά ως προσωπικότητα είναι ενδιαφέρουσα (πολύ ενδιαφέρουσα).
Το παλικάρι όμως έχασε μια μεγάλη ευκαιρία.
Πριν από λίγους μήνες οι Cyanna έβγαλαν ένα εξαιρετικό τραγούδι, το I Am Cannibal. Το ύφος του τραγουδιού δένει ταμάμ με τον χαρακτήρα του σκηνοθέτη, άλλα αυτός έχασε τελικά την ευκαιρία να κάνει το πρώτο του βίντεο κλιπ και μάλιστα το πρώτο του ελληνικό βίντεο κλιπ. Κάποια στιγμή βέβαια καλό θα είναι να τιμήσει την Μισιρλού που τόσο τον βοήθησε...
Τες πα! Η ομάδα Τhe Core πήρε το I Am Cannibal από το περσινό ΕΡ "The Undressed" και το έριξε στο pole dancing.
Ακούστε το δυνατά!



Cyanna - I Am Cannibal di CyannaTv

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

The Master


Ήταν 1998 όταν είδα, το πρώτο φιλμ του Paul Thomas Anderson, Boogie Nights!!! Μια πονεμένη ιστορία τότε, ένας θρίαμβος τώρα. Κιλά φαιάς ουσίας και υδρότα, εκατομύρια λέξεις ξόδεψα για να πίσω τους απίστους τι αριστούργημα ήταν! Από τότε μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι, νερό θεϊκό! Ο Paul Thomas Anderson δεν έχει κάνει ούτε ένα λαθάκι. Όλες οι ταινίες του είναι αριστουργηματικές.
Τέσσερα χρόνια μετά το 'Θα χυθεί Αίμα' επιστρέφει, χωρίς να βιάζεται, με το The Master. Πολύ πριν βγει στις αίθουσες το φιλμ είχε ξεσηκώσει αντιδράσεις. Ακόμα και σήμερα πολλοί το πολεμούν και προσπαθούν να το μειώσουν. Γιατί; Μα για το θέμα που ασχολείται.
Δεκαετία του 1950. Ο Λάνκαστερ Ντοντ, γνωστός ως «The Master», ένας χαρισματικός διανοούμενος, ιδρύει έναν οργανισμό βασισμένο στην πίστη. Ο οργανισμός αρχίζει να αναπτύσσει ολοένα και περισσότερο την επιρροή του στον λαό των ΗΠΑ. Το δεξί χέρι του Ντοντ, ο Φρέντι Σάτον, όμως, αρχίζει να αμφισβητεί τόσο την αξία της οργάνωσης, όσο κυρίως του ιδρυτή της.
Το σενάριο το υπογράφει ο ίδιος ο Paul Thomas Anderson. Ο Τομ Κρουζ, με τον τον οποίο συνεργάστηκε στην Μανόλια, ακούσε το σενάριο και έβγαλε φλύκταινες. Όταν έγινε γνωστό το σενάριο, οι εικασίες ήθελαν να αφορά τη Σαϊεντολογία.
Ευτυχώς όσοι το πολέμησαν έχασαν και το φιλμ πραγματοποιήθηκε.
Το πρώτο πράγμα που σε καθηλώνει είναι οι ερμηνείες των δυο βασικών πρωταγωνιστών (όπως και στο Θα Χυθεί Αίμα). Βουρ για τα όσκαρ και οι δύο.
Το 144 λεπτά δεν τα κατάλαβα καθόλου. Χωρίς να σημαίνει ότι η ταινία είναι απλή. Χρειάζεται προετοιμασία και αυτοσυγκέντρωση. Το The Master έχει βάθος και πολυπλοκότητά. Για να το καταφέρει αυτό ο Anderson χρησιμοποιεί αναγκαστικά πολύ χρόνο. Τόσο οι χαρακτήρες, όσο και η ιστορία ξετυλίγεται αργά, αφήνοντας παράλληλα πολλές σκιές (τροφή για φαντασία). Με αυτόν το τρόπο η ταινία γεμίζει. Γεμίζει συναισθήματα (θυμός, αγάπη, έρωτας, πίστη, μίσος, φιλία, εμπιστοσύνη, οργή, μοναξιά). Το ύφος γίνετε σχεδόν θεατρικό και οι ηθοποιοί καταφέρνουν να βγουν μπροστά. Οι διάλογοι είναι βαθύτατα φιλοσοφικοί αλλά καθόλου εύκολη.
Ο μάστερ Philip Seymour Hoffman, της φιλοσοφικής κίνησης/θρησκείας, στο μεγαλύτερο μέρος της πλοκής έχει τον δεύτερο ρόλο. Το μεγαλύτερο κομμάτι κρατά ο Joaquin Phoenix που παίζει τον Φρέντι. Έναν πολύ δύσκολο χαρακτήρα που έχει περάσει από τον ναυτικό, έχει πολεμήσει στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, έχει ψυχολογικά προβλήματα (Posttraumatic stress disorder), είναι βίαιος, μοναχικός και αλκοολικός. 
Την μουσική για το φιλμ γραφεί ο Jonathan Richard (Radiohead) και δένει τέλεια με το φιλμ.

Αριστούργημα!

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Η ζωή του Π


Φέτος η χρόνια μου άρχισε κινηματογραφικά και άρχισε και με καλές ταινίες.
Η πρώτη ταινία που είδα είναι 'Η ζωή του Π'. Μάλιστα την γράφω με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τις εταιρίες διανομής στην Ελλάδα. Το γράμμα 'π' είναι ελληνικό δεν έχει νόημα η προσθήκη του 'ι'.
Ο ταιβανός Αν Λι δεν ανήκει στους αγαπημένους μου αλλά πάντα βλέπω τα φιλμ του ευχάριστα. Ενώ δεν έχει γυρίσει κάποιο αριστούργημα δύσκολα μπορώ να πω μια ταινία του κακή. Η κορυφαία του στιγμή παραμένει πάντα το Τίγρης και Δράκος (για μένα).
Η ζωή του Π, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο, πορεύεται ανάμεσα σε δύο επίπεδα. Μπορεί να επίπεδα να μην είναι πολλά, άλλα ο Αν λι καταφέρνει να μην ακροβατεί ανάμεσα του.
Η ιστορία της ταινίας έχει ως εξής: Ο Piscine Molitor `Pi` Patel είναι ένα 16χρονο αγόρι, γιος ιδιοκτήτη ζωολογικού κήπου. Σαν μικρό αγόρι ψάχνεται, χάνεται και χορεύει μεταξύ όλων των θρησκειών που γνωρίζει. Μια μέρα, όλη η οικογένεια μαζί με πλήθος ζώων επιβιβάζονται σε ένα πλοίο με προορισμό τον Καναδά, προκειμένου να χτίσουν μια νέα ζωή. Στην πορεία, το πλοίο βυθίζεται και ο Π σώζεται σε μια βάρκα στην μέση του Ειρηνικού ωκεανού, μαζί με μια ύαινα, έναν ουρακοτάγκο, μία ζέβρα και μια τίγρη της Βεγγάλης. 
Το ταξίδι αυτό θα του δώσει την ευκαιρία να εδραιώσει ακόμα περισσότερο την άποψη του ότι όλες οι θρησκείες είναι αληθινές και σωστές. Αυτό γιατί πολύ απλά όλες οι θρησκείες είναι φτιαγμένες από ανθρώπους για ανθρώπους. Είναι η ζωή του Π μια θρησκευτική ταινία; όχι! Η ζωή του Π είναι μια φιλοσοφική ταινία για όλη την οικογένεια και για κάθε οικογένεια στoν πλανήτη γη. 
Ο Αν Λι για να τα κάνει όλα αυτά χρησιμοποιεί μια σειρά από αναδρομές στο παρελθόν και πολλά εφέ. Τα εφέ αν και είναι παρά πολλά δεν είναι υπερβολικά σε καμία περίπτωση. Ο Αν Λι τα χρησιμοποιεί με μαεστρία και μέτρο!
Άλλη μια ταινία για την μέρα του Χριστουγέννων γεννήθηκε (για την τβ...)

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Γράμμα στην Befana (2013)

Cara Befana,
ήρθε η 6η Ιανουαρίου, ήρθαν τα φώτα, ήρθαν οι φωτισμοί, σου στέλνω και εγώ το γράμμα μου.
Από ότι είδα κάτι τσίμπησα και από το γράμμα μου του 2012, αν και τόσο κάρβουνο (και μάλιστα κακής ποιότητας) δεν το περίμενα.
Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά για φέτος. Θέλω να πάψει το τρελό μαυρογουρούνο να σφυρίζει αδιάφορα και να συμμετάσχει στην μπλογκοβίζιον. Θέλω μάλιστα η 20αδά του να είναι ίδια της τελικής όλων των μπλογκερ, για να δει πόσο μέινστιμ είναι.
Για τις επερχόμενες ιταλικές εκλογές θέλω συνεργασίες επιπέδου Ελλάδας. Πως να το κάνουμε, αυτή η χώρα είναι πολύ μπροστά! Η προηγούμενη ιταλική κυβέρνηση πήγαινε στις πουτάνες και η τωρινή στην εκκλησία. Ίσως αν συνεργαστούν να βγάλουν καλή συνεργασία για την Γιουροβίζιον. Ούτως ή αλλιώς νορμάλ πράγματα δεν περιμένω.
Θέλω επίσης να φέρεις και στην Ιταλία την αιθαλομίχλη της Αθήνας γιατί το τηγανητό ακριβύνε υπερβολικά.
Να φέρεις στους επιστήμονες περισσότερο αλκοόλ και μεγαλύτερη αντοχή σε αυτό.
Να μου φέρεις ένα σιλυ φον να αισθάνομαι Αϊνστάιν.
Και τέλος να μου φέρεις πολλά εσωθερμικά εσώρουχα!
Αυτά!
Lucky 13!


Related Posts with Thumbnails