Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Ασύρτικο Grand Reserve 2006 - SantoWines

Πρόκειται για μια νέα ετικέτα του Συνεταιρισμού Θηραϊκών Προϊόντων SantoWines. Από την ιστοσελίδα του SantoWines αλιεύω τις έξεις πληροφορίες:

1. Πρώτη ύλη Ασυρτικό 100% από κλήματα ηλικίας άνω των 100 ετών της περιοχής Ακρωτήρι.

2. Τρύγος τέλη Αυγούστου 2006

3. Παλαίωσε για ένα χρόνο σε δρύινα βαρέλια και ένα χρόνο στην φιάλη.

4. Η εσοδεία 2006 κυκλοφορεί σε 3.500 φιάλες.

Πρόκειται για μια εξαιρετική οινοποίηση όπου το Ασύρτικο της Σαντορίνης δείχνει τα δόντια του (και έχει πολλά).

Χρώμα αχυροκίτρινο

Στη μύτη αρχικά σου δίνει μια γλυκιά αίσθηση λόγω των αρωμάτων βανίλιας που προέρχονται από την μακρά παραμονή του οίνου στο βαρέλι, χωρίς όμως να αισθάνεσαι έντονα το ξύλο. Σε δεύτερο επίπεδο αναπτύσσονται αρώματα εσπεριδοειδών με κυρίαρχο το λεμόνι, ενώ δεν λείπει το άρωμα φρέσκων φύλλων πράσινου τσαγιού και η μεταλλικότητα που προσδίδει το έδαφος της Σαντορίνης. Ένα μεγάλο μπουκέτο.

Στο στόμα η λιπαρότητα, η οξύτητα, η γλυκύτητα της αλκοόλης, η αλατότητα, ο ορυκτός χαρακτήρας και οι πιπεράτες νότες δίνουν την εξαιρετική ισορροπία που περιμένει κάνεις από ένα μεγάλο οίνο. Ο ένας χρόνος βαρέλι δεν φαίνετε καθόλου. Έχει πολύ μακρά επίγευση ενώ σου δημιουργεί την επιθυμία να το δοκιμάσεις και μετά 4-6 χρόνια (αν αντέχεις...)

Σερβίρετε το περίπου στους 14 0C αφού πρώτα το έχετε μεταγγίσει σε μια ψιλή καράφα.

Από μόνο τους σας ζητά φαγητό αλλά εσείς συνδυάστε το με σκληρά παλαιωμένα τυριά, λιπαρά ψάρια, λευκά κρέατα αλλά και με αρνάκι.

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Silvio per il nobel!!!


Ναι ναι ναι!!! Και εγώ σαν Ιταλίδα θα το στηρίξω το αίτημα. Τα ελληνικά ΜΜΕ την έκαναν γαργάρα την είδηση. Για αυτό το λόγω είμαι εγώ ώστε να σας ενημερώνω για τις σημαντικές εξωτερικές ειδήσεις.

Στην Ιταλία τον τελευταίο χρόνο υπάρχει μια ομάδα που προτείνει τον Μπερλουσκόνι για το Νομπέλ Ειρήνης.

Δεν σταματήσανε όμως απλώς σε μια δήλωση (τι λες τώρα! τέτοια ιδέα να πάει χαμένη;).

Έφτιαξαν Επιτροπή, το Comitato della Libertà, με πρόεδρο, αντιπρόεδρο και εκπρόσωπο τύπου.

Έφτιαξαν ιστοσελίδα, την www.silvioperilnobel.it για να προβάλουν τις ιδέες τους. Στην ιστοσελίδα αυτή λοιπόν εξυμνούν την «αδιαμφισβήτητη ανθρωπιστική αφοσίωση» του κ. Μπερλουσκόνι σε εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

Στηρίζουν αυτή την υποψηφιότητα αναφέροντας ότι ο αγαπημένος μας πρόεδρος, λειτουργώντας παρασκηνιακά και εκμεταλλευόμενος την προσωπική φιλία του με τον ρώσο πρόεδρο Β. Πούτιν, βοήθησε να τερματιστεί η σύγκρουση μεταξύ της Γεωργίας και της Ρωσίας τον περασμένο Αύγουστο (προφανώς θα νόμιζε ότι επρόκειτο για γυναίκες του Πούτιν, και θα έταξε στην μια εκπομπή στο canale 5 και στη άλλη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο).

Θυμίζουν την πρωτοβουλία του να κάνει την συνάντηση των G8 στην μισογκρεμισμένη από τους σεισμούς Ακουιλα (εκεί που είχε πει σε μια γιαγιά να

το θεωρήσει την παραμονή της στους καταυλισμούς σαν εκδρομή!!!).

Επιπλέον μόνο και μόνο και μόνο αυτός ήταν ενάντια στο να στείλουν ιταλούς στρατιώτες στο Αφγανιστάν (προφανώς τους θέλει για να ρίχνουν τους μετανάστες στην θάλασσα, για να συμβάλουν ένοπλοι στον στολισμό της Ρώμης και της Νάπολης, αλλά και για να ελέγχουν ώστε στα καθίσματα του Μετρό στο Μιλάνο να κάθονται μόνο μιλανέζοι – αν όχι μόνο οπαδοί της Μίλαν).

Αναφέρουν ότι είναι περίπου 3 000 υποστηρικτές της μεγάλης αυτής ιδέας (καλέ μόνο!!!, μονό τις υποψήφιες βελίνες για την τηλεόραση να βάλεις ξεπερνάμε τα 3 000 000).

Δεν σταματάνε όμως ούτε εδώ. Μαζεύουν υπογραφές και μάλιστα η συλλογή λήγει στις 16 Ιανουαρίου 2010 (προλαβαίνεις και εσύ αλλά τρέξε πριν τελειώσουν τα τετράδια τους). Ακόμα στην ιστοσελίδα μπορείς να παραγγείλεις κούπα για 30 ευρώ (με κόκκινη καρδούλα και το σήμα της Επιτροπής) και μπλουζάκι για 50 ευρώ (που γράφει Πρωταθλητής Ειρήνης).

Για την 29η Σεπτεμβρίου 2009, που είναι τα γενέθλια του ΗΡΩΑ μας (γίνετε μόλις 73 ο μπουμπούκας μου) ετοιμάζουν μεγάλη γιορτή στην Ρώμη. Ενώ ως δώρο του ετοίμασαν και τραγουδάκι La pace puo (δες βίντεο κάτω).

Ναι!

Ναι!

Ναι!

Να του το δώσουμε. Και το Νόμπελ Ειρήνης, και αυτό των Μαθηματικών, και της Οικονομίας, και της Χημείας, και της Φυσικής, και το Όσκαρ και το Σαν Ρεμο αν του δώσουμε.

Να τα πάρει όλα μαζί και ότι άλλο θέλει και να πάει στα τσακίδια, στον αγύριστο...


Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

The Veils – Sun Gangs


Σε μερικές μέρες οι Veils δίνουν live στο Gagarin 205 (Παρασκευή 25/09/2009). Μια εξαιρετική συναυλία για να αρχίσει ο Φθινόπωρο. Μπορεί να θεωρούνται από τους γνώστες της μουσικής ως ένα indie/pop/rock συγκρότημα αλλά για μένα παραμένουν μια φθινοπωρινή μπάντα.

Πρώτο χαρακτηριστικό του συγκροτήματος η ψιλόλιγνη φιγούρα του τραγουδιστή-στιχουργού Finn Andrews, που με την βραχνή φωνή του και τον σχεδόν ψιθυριστό τρόπο να τραγουδά αποτελεί το σήμα κατατεθέν της μπάντας. Οι ήχοι του Sun Gangs είναι μελαγχολικοί και γλυκόπικροι, μπερδεύοντας την ποπ και την ροκ κουλτούρα όπως μόνο η indie σκηνή της Μεγάλης Βρετανίας ξέρει.

Το Sun Gangs αρχίζει με μια λαμπερή μπαλάντα, το Sit Down By The Fire και ολοκληρώνετε με το αισιόδοξο Begin Again, που λειτουργεί ως ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα. Ανάμεσα τους υπάρχουν τραγούδια όπως το πρώτο single του CD και πιο γνωστό τραγούδι των Veils το Τhe Letter, το αγχωτικό και χορευτικό Κilled By The Boom, το μελωδικό και θλιμμένο It Hits Deep ένας μπλουζ θρήνος, τα ψυχεδελικά Three Sisters και Larkspur, αλλά και το ‘εμπορικό’ The House She Lived όπου με τυπικό αγγλοσαξονικό χιούμορ αγγλικής μπάντας κάνουν σκληρή κριτική και εκφράζουν βαθιά μηνύματα χρησιμοποιώντας τα τεχνάσματα και τα εργαλεία της εμπορικής ποπ βιομηχανίας.

Τελικά δεν θέλει τρόπο, κόπο θέλει...

Εύγε!!!

Cult

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

After

Βγήκα που λέτε, το Σάββατο το βράδυ, με κάτι φίλες μου ιταλίδες που ήρθαν για λίγες μέρες στην Αθήνα.
Πήγαμε σε διάφορα μαγαζιά ακολουθώντας το έθιμο ότι για να περάσεις καλά θα πρέπει να πας σε πάνω από ένα μαγαζί. Ήπιαμε τα ποτάκια μας (και όχι μόνο...) και κατά τις 6 το πρωί βρεθήκαμε, σε κατάσταση σχεδόν νιρβάνα, έξω από ένα μαγαζί που μόλις άνοιγε. Οι περισσότεροι θαμώνες ήταν μεγάλης ηλικίας και καλοντυμένοι. Το μαγαζί ήταν ψιλο-γεμάτο, δεν είχε εισιτήριο αλλά ούτε και πορτιέρηδες. Από μακριά φαινόταν ότι έρχονταν και άλλοι. Ήμουνα σίγουρη ότι θα γέμιζε. Μπήκαμε μέσα και αμέσως μας έκανε εντύπωση ο φωτισμός οπού βασίζονταν στα κεριά και στον ήλιο που έμπαινε από τα χρωματιστά τζάμια. Το μαγαζί δεν είχε τραπέζια αλλά μόνο καρέκλες τοποθετημένες προς όλες προς την σκηνή. Έδινε την εντύπωση συναυλιακού χώρου. Το πρόγραμμα είχε αρχίσει, το μαγαζί είχε ζωντανή μουσική. Πήγαμε και καθίσαμε στο επάνω διάζωμα. Εκεί δεν είχε μπαρ αλλά καμία δεν είχε θέληση αλλά και την ισορροπία για να κατέβει κάτω και να ψάξει το μπαρ για ποτάκια. Είχαμε πιει αρκετά και αποφασίσαμε ότι ένα μικρό διάλειμμα θα μας έκανε κάλο. Μας έκανε εντύπωση ο καλλιτέχνης που τραγουδούσε. Όλα τα τραγούδια a cappella!!! Χωρίς κανένα όργανο!!! Χωρίς μικρόφωνο!!! Χωρίς καμία συνοδεία μουσικών οργάνων!!! Ούτε μια κιθάρα!!! Είδωλο σας λέω. Στα δεξιά υπήρχαν δυο τύποι που έκαναν τις δεύτερες φωνές. Το πρόγραμμα ήταν καθαρό λαϊκό αλλά κάνεις δεν χόρευε. Βέβαια και τα τραγούδια δεν ήταν ακριβώς χορευτικά. Το όλο σκηνικό ήταν αρκετά περίεργο. Το κοινό ήταν κυρίως γυναικείο, λογικό αφού υπήρχε μόνο ένας καλλιτέχνης και αυτός ήταν άντρας. Ακόμα και οι δεύτερες φωνές άντρες ήταν. Το αστέρι του μαγαζιού δεν ήταν και τόσο όμορφος αλλά και ούτε τόσο νέος. Είχε παραπανίσια κιλά, μακρύ μαλλάκι και μούσια. Δεν μου έκανε εντύπωση γνωρίζοντας μερικούς έλληνες λαϊκούς βάρδους. Πάντως πρέπει να ήταν μεγάλο όνομα. Κράταγε ολόκληρο μαγαζί μόνος του. Τραγουδούσε με μικρά διαλείμματα σχεδόν τρεις ώρες!!! Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα του ήταν τα ρούχα του. Φορούσε φούστα!!! Πάνω από το παντελόνι βέβαια, αλλά φούστα... Είχα ακούσει για το πανικό με τον Σάκη πριν από μερικά χρόνια και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μόλις εμφανιζόταν στην σκηνή όλοι οι θαμώνες σηκωνόταν όρθιοι, ενώ αρκετές φόρες μερικές θαυμάστριες γονάτιζαν και ξανασηκωνόταν κάνοντας μια ιδιόμορφη χορευτική φιγούρα.

Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι όλοι έβλεπαν το πρόγραμμα χωρίς να πίνουν. Το δικαιολόγησα σκεφτόμενη ότι ήταν after και θα είχαν έρθεί όλοι για να ηρεμίσουν μετά το παραλήρημα του σαββατόβραδου.

Πάνω που ήμασταν έτοιμες να την κάνουμε κατά τις και ενώ το μαγαζί ήταν φίσκα βγήκε το Είδωλο στην κεντρική σκηνή και άρχισε να προσφέρει ένα περίεργο σφηνάκι.

Κρατούσε ένα μεγάλο ποτήρι γεμάτο με κάτι το αλκοολούχο και το μοίραζε με ένα κουτάλι!!! Οι θαμώνες κάνανε μια ουρά, αν και έπεφταν αρκετά σπρωξίματα. Το Είδωλο μοίραζε το σφηνάκι με ηρεμία και όταν άκουγε πολλή φασαρία σήκωνε το κεφάλι, έριχνε σοβαρές ματιές και όλοι ηρεμούσαν. Δοκιμάσαμε και εμείς. Μόλις ο κάθε θαμώνας έφτανε μπροστά στο Είδωλο, έλεγε το όνομα του, γιατί μάλλον κράταγε παρουσιολόγιο, έπαιρνε την δόση του και καθώς έφευγε του έδιναν και ένα κομμάτι ψωμί, μην πάει ξεροσφύρι. Βγήκαμε έξω και κάναμε ότι και οι άλλοι θαμώνες.

Αγκαλιές, φιλιά και κριτική του προγράμματος.

Ήταν κοινή ομολογία. Άρεσε σε όλους, αλλά κανείς δεν έκανε κριτική για την φούστα και την μικρή ποσότητα αλκοόλ. Τες πα. Πρέπει να πω ότι εσείς οι έλληνες είσθε πολύ μπροστά...

Το καλύτερο after που πήγα ποτέ...


Related Posts with Thumbnails