Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Bonobo - Black Sands

     Δεν είναι η πρωτή φωρά που αναφέρομαι σε καλοκαιρινό άλμπουμ. Κάτι είχα πει πέρυσι (Palov &Mishkin και SugahSpank) κάτι είχα ξεκινήσει να λέω και φέτος (Caribou – Swim). Η θερμοκρασία πλέον έχει ανέβει ακόμα, άρα έχουμε αναγκη από κάτι ακόμα πιο δροσερό, ώστε να το συνδιάσουμε με ένα παγωμένο κοκτέιλ.

     Αυτή την δύσκολή δουλειά μπορεί να την αναλλάβει ο Bonobo με το νέο του άλμπουμ Black Sands.

     Και κοντά και μακριά από το Swim. Λιγότερο ηλεκτρονικό, περισσότερο τζαζ, αλλά εξίσου καλοκαιρινό. Είναι τόσο «ζεστό» που από μόνο του επιζητά μεγαλύτερες θερμοκρασίες για να αισθάνεται άνετα. Ένας αφρό-λάτιν-ασιατικός-λάουντς-τσαζ δίσκος. Καθαρός και λαμπερός σαν τα νερά του Αιγαίου στην αλλαγή βάρδιας από μεσημέρι σε απόγευμα. Τα φωνητικά σχεδόν δεν υπάρχουν (εκτός εξαιρέσεων που μάλλον δεν δένουν). Γουστάρω απίστευτα τα Kong και Εl Toro, αλλά και το ιδιαίτερο χαμηλών τόνων Black Sands. Μου αρέσουν και τα Kiara, Eyesdown, We Could Forever και Animals. Δεν ξέρω γιατί αλλά στο 1009 νοιώθω να είμαι μέσα σε ενυδρείο.

     Εδώ θέλουμε κοκτέιλ πιο αλκοολικά και παγωμένα με έντονη γεύση. Ένα ποτήρι Μανχάταν με αμερικάνικο ουίσκι και πορτοκάλι, Blue Lagoon, Frozen Pina Colada ή Frozen Margarita.

     Καλό καλοκαίρι αδέλφια, άντε να αρχίσουμε σκεφτόμαστε λίγο και τις διάκοπες.

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Τυφλός αστυνομικός, καλός αστυνομικός

Έχω το «κακό» συνήθειο μετά το βραδινό φαγητό να πηγαίνω για περπάτημα. Έτσι τις προάλλες, κατά τις 10 το βράδυ, περπατώντας πέρασα έξω από το σταθμό των τρένων. Φορούσα ακουστικά με την ένταση του ipod αρκετά δυνατά. Μπροστά στον σταθμό ήταν τρεις μπάτσοι με το γνωστό βλέμμα «γαμώ και δέρνω». Περνώντας από μπροστά τους ένας μου κάνει «ψιτ» και εγώ κάνω πως δεν ακούω. Βλέπει ότι έχω ακουστικά και ακούω μουσική και με πιο δυνατή φωνή λέει «εσύ!». Αφού τους είχα περάσει και ήμουν σε απόσταση 1 μέτρου περίπου βαράει παλαμάκια. Μετά από 3-4 δευτερόλεπτα αισθάνομαι κάποιον να μου χτυπά την πλάτη. Γυρνάω και βλέπω έναν από τους τρεις. Ένας αστυνομικός γύρω στα 50 που προσπαθεί να «δείξει» στους δυο νεότερους ποια είναι η «δύναμη» τους και πως να την αποδεικνύουν και να την επιδεικνύουν.
-Συγνώμη, του λέω.
-Δεν ακούτε; με ρώτά.
-Ακούω μουσική, του απαντώ και του δείχνω τα ακουστικά.
-Τρεις φορές σας φώναξα και δεν ακούσατε.
-Μου φωνάξατε;
-Ναι
-Σε έμενα;
-Ναι
-Συγνώμη, αλλά το μόνο που άκουσα ήταν ένα «ψιτ», ένα «εσύ» και παλαμάκια. Νόμιζα ότι απευθυνόσασταν σε κάποιον σκύλο...
-Ταυτότητα παρακαλώ; μου λέει εκνευρισμένος.
Το βλέπω να έχει «φουσκώσει» σαν κόκορας, με δυσκολία κρατάω τα γέλια και του δίνω την ταυτότητα.
-Είναι επικίνδυνο να περπατάτε με ακουστικά. Πριν λίγο καιρό μια κοπέλα την πάτησε το λεωφορείο επειδή άκουγε δυνατά μουσική και δεν το αντιλήφθηκε.
Πήρε την ταυτότητα και άρχισε να την επεξεργάζεται. Δεν είχε ξαναδεί ιταλική ταυτότητα.
-Τα γράμματα είναι μικρά, δεν τα βλέπω καλά. Ποιο είναι το όνομα; Το επίθετο;
Βγάζω τα γυαλιά μου και του τα προσφέρω.
-Είναι επικίνδυνο να κυκλοφορείται τέτοια ώρα στο σκοτάδί χωρίς γυαλιά, του λέω. Μπορεί να σας πατήσει κανένα αυτοκίνητο...
-Χτύπα ξύλο κοπέλα μου! Πες μου ότι είσαι και σαββατογεννημένη;
-Ναι. Σάββατο γεννήθηκα. Γιατί;
-Τίποτα, τίποτα. Έντάξη. Ορίστε πάρτε την ταυτότητα σας και άλλη φορά να προσέχετε.

Πήρα την ταυτότητα μου την έβαλα στην τσάντα μου και έφυγα. Γυρνώντας στην γωνία και μετά από 10 μέτρα άκουσα ένα θόρυβο. Σαν να έγινε ένα ατύχημα προς την μεριά του σταθμού...

Μετά από μερικές μέρες πέρασα πάλι από το σημείο. Ο μεγάλος σε ηλικία αστυνομικόςέλειπε. Στην θέση του ήταν ένας άλλος. Αλλά οι άλλοι δύο ήταν ίδιοι και με το που με είδαν έπιασαν τα αρχίδια τους... Όταν πέρασα από μπροστά τους ο ένας είπε την λέξη «μαυρόγατα»

Πρέπει να τους έχει πειράξει πολύ τους αστυνομικούς το ‘μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι’ και τους βλέπουν όλους σαν ζώα σκέφτηκα.


Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

restart

sometimes life (and also blogs) is like windows.
when everything is blocked the only - and the best - thing you can do is a restart...


Related Posts with Thumbnails