Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

el columpio asesino - diamantes

Όσο και αν λέτε οι Έλληνες ουνα φάτσα ούνα ράτσα, οι Ιταλοί είναι πολύ πιο κοντά στους Ισπανούς. Ηρθέ λοιπόν ο καιρός να αναφερθώ σε ένα ισπανικό γκουπ. Οι el columpio asesino είναι ένα καρα-αλτερνατιβ ισπανικό γκρουπ που σχηματιστικε το 1999 στην Pamplona (βόρια Ισπανία). Το όνομα του σημαίνει η φονική κούνια.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό έλεγα ότι δεν αντέχω άλλο τα νέα post-rock συγκροτήματα και από πάντα λέω ότι δεν αντέχω τα 80s. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην λές, όμως. Το νέο άλμπουμ των  el columpio asesino ακροβατεί μεταξύ του post-rock και της ποπ 80s λογικής. Το όνομα του είναι diamantes. Δεν ξέρω αν είναι διαμάντι άλλα σίγουρα ακούγετε ευχάριστα.

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Μπερλουσκόνισμος #3

Ο μπερλουσκονισμός αδέλφια δεν είναι πλεονέκτημα μόνο των πολιτικών. Ως γνωστό ο Μπερλούσκα πριν απο πολιτικός και επιχειρηματίας είναι "τεράστιος" καλλιτέχνης. Ηρθέ λοιπόν η ώρα να προσθέσω στην λίστα του μπερλουσκόνισμου ένα καλλιτέχνη/τραγουδιστή/Ιταλό.
Το ονομά του είναι Βάσκο Ροσι. Γεννηθηκέ στην Zocca το 1952 και πριν από 20 χρόνια θα μπορούσαμε να τον παρομοιάσουμε ως τον ιταλό Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Έχει βγάλει 25 άλμπουμ όπου περισσότερα από το 1/3 είναι συλλογές. Άρχισε την καριέρα του το 70 όπου εύκολα θα τον τοποθετούσαμε στις λίστες με την ροκ μουσική. Ναρκωτικά, ροκ, σεξ, άστατη ζωή, φυλακή και συνεργασίας με σημαντικές προσωπικότητες της ιταλικής μποέμ κουλτούρας του έδωσαν τα καλύτερα εχέγγυα για να γίνει ροκ σταρ. Έτσι στην δεκαετία του 80 έκανε το μεγάλο μπαμ!!!!
Αφού προς τα τέλη του 80 δεν τα έφτησε σαν την Εμι, ήρθαν τα 90ς και ξεχείλωσε. Όπως και ο Βασίλης Παπακώνσταντίνου. Έλα μου ντε όμως που οι ιταλοί δεν είναι όπως οι έλληνες και συνέχισαν να τον επιζητούν και να γεμίζουν τα γήπεδα. Ο Βάσκο στην Ιταλία τα τελεύταια χρόνια είναι ο Μπερλουσκόνι της μουσικής. Γεμίζει τα στάδια κοροϊδεύοντας τους ιταλούς άλλα και τον εαυτό του νομίζοντας ότι είναι κάποιος. Σαν να έκανε sold out στο ΟΑΚΑ ο Βας Βας ο Παρασκευάς 3 φορές το χρόνο. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα όπου σε φεστιβάλ ο φίλος μας παίζει ως ηγετικό όνομα σε line up που συμπεριλαμβάνουν μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής. Εδώ οι ιταλοί εκλέγουμε τον Μπερλουσκόνι για πρωθυπουργό, έκει να κολόσουμε.
Αφήνω λοιπόν τα τραγούδια του στο μακρύ παρελθόν και ασχολούμε με το παρόν και το αμέσο παρελθόν.
Να λοιπόν μια προσφατή φωτογραφία του.


Άκου τώρα και το τελευταίο του χιτακι.

Αυτός είναι λοιπόν ο μεγαλήτερος σταρ στην Ιταλία...
Τα άλμπουμ που βγάζει είναι το ένα χειρότερο από το άλλο. Τόλμησε πριν από 3 χρόνια να κάνει διασκευή στο Creap των Radiohead!!!!!!!!!!


Αν άκουσες το τραγούδι και δεν ξέρεις ιταλικά είσαι πολυ τυχερός...

Αφήνω όλες τις ατάκες που κατα καιρός έχει πει, και μένω στην τελευταία του (που κάνει την Άτζελα Δημητρίου να φαντάζει ποιήτρια):

"Αποσύρομαι από ροκ σταρ"

τα λόγια είναι περιττά...

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Teija Niku and Grupa Balkan - Finsko Pajdusko

Η Teija Niku είναι μια 29χρόνη φιλανδέζα που παίζει ακορντεόν από τα 7 της χρόνια. Σπούδασε παραδοσιακή μουσική, παίζει από φιλανδικά τάνγκο έως γαλλικά musette, άλλα η μεγαλή της αγάπη είναι η μουσική των Βαλκανίων. Η χάρη της έχει φτάσει μέχρι και την Γιουροβίζιον και το Finsko Pajdusko είναι το ντεμπούτο της άλμπουμ ως σόλο.
Πως είναι δυνατό μια φιλανδέζα να παιχνιδίζει με τους βαλκανικούς ρύθμους, χωρίς να φοβάται μην παρεκλείνει από την παράδοση, αποτελέι απόρια μόνο αν δεν την έχεις ακούσει να παίζει. Για να δούμε πότε εσείς οι Ελλήνες θα αποφασίσετε να δείτε την μουσική παραδοσή σας με άλλο μάτι...
Ρούφα το Finsko Pajdusko από την αρχή με το τέλος. Θα σου ανεβάσει την διάθεση, θα σε μεθύσει, θα σε κάνει να κουνάσεις τουλάχιστον το πόδι στους ρυθμούς του, θα σε ταξιδέψει στα βαλκανικά όρη και θα το αγαπήσεις. Όλοι οι μουσικοί που παίζουν είναι εξαιρετικοί και το γεγονός ότι δεν υπάρχει φώνη λειτουργεί θετικά, αφηνοντάς σε να το απολαύσεις καλύτερα.

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

Margaret Thatcher

Αυτές τις μέρες το φάντασμα της Σιδεράς Κυρίας πέτα πάνω άπο την Ευρώπη και κυρίως πάνω άπο την Ιταλία. Οι αποτυχημένες ιδέες του πατέρα του νεοφιλευθερισμού Μιλτον Φρινμαν που κυριαρχήσαν την δεκαετία του 80, επιστρέφουν μετά από 30 χρόνια. Τελικά η μνήμη των ευρωπαίων είναι πολύ πιο κοντή από όσο θα πιστεύε κάποιος. Όπως στην μουσική έχει επιστρέψει ότι χειρότερο παρήγαγαν τα 80ς, έτσι και την πολιτική.
Ως μαέστρα θα προσπαθήσω να θυμίσω μερικά από τα τραγούδια που γράφτικαν με 'πολυ αγάπη' για την Μαργκαρετ Θατσερ και την πολιτική της.

Ας αρχίσω με τον Morrissey να τραγουδά ότι οι καλοί άνθρωποι έχουν ένα όνειρο, να δουν την Μαργκαρετ στην Γκιλοτινα...


Το θανάτο της βέβαια περιμένει και και ο Elis Costelo




o John McCullagh θέλει να χορέψει στον τάφο της



Μάζι της τα είχε και η Sinead O'Connor




Οι Rage Against The Machine διασκευάζουν Μποπ Ντιλαν και δηλώνουν ότι δεν θέλουν να ξαναδουλέψουν στην φάρμα της Μαγκυ.





Υπεροχό και το Thatcherites του Billy Bragg




Για τον θάνατο της τραγουδά και ο Hefner με το The day that Thatcher dies by 


και ας κλείσω με ένα χριστουγενιάτικο τραγουδάκι γραμμένο από τον Σερ Ελτον Τζον που γιορτάζει το γεγονος ότι ο θανατός της Μαργαριτας είναι μια μέρα πιο κοντά.


Related Posts with Thumbnails