Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Romain Gavras

Ο Romain Gavras είναι γιος του Κώστα Γαβρά και αυτή τη στιγμή ίσως ο πιο πολυσυζητημένος σκηνοθέτης βίντεο κλιπ. Έχει τις κεραίες του τεντωμένες προς την κοινωνία και όχι προς τον λογαριασμό της τράπεζας του. Εκφράζει τις ανησυχίες της εποχής τόσο καλά όσο λίγοι και κάνει τον υπερεκτιμημένο Ταραντίνο να τρώει τα ρούχα του. Να λοιπόν μετά τους ασιάτες ποιον θα μιμηθεί ο κύριος Παλπ Φικσιον.

Justice - Stress (η αρχή που έκανε θόρυβο)


The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement (η καταξίωση)


M.I.A. - Born Free (το τώρα που συζητείται)

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Πολεμώντας τον καπιταλισμό από τα μέσα


     Τελικά αυτό το Τζόρτζ είναι μεγιστοτεράστιο! Άργησα να το καταλάβω το σχέδιο του, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Μα και εσείς οι έλληνες δεν λέτε τίποτα. Τα έβαλα λοιπόν κάτω με ψυχρή ματιά και είδα ότι με την φανταστική πολιτική του έχει καταφέρει:
     1. το ελληνικό χρηματιστήριο να πάει για φούντο
     2. οι ελληνικές τράπεζες να πάνε για κλείσιμο
     3. οι μεγάλες βιομηχανίες είναι έτοιμες να βάλουν λουκέτο
και αφού τα κατάφερε με αυτούς τους ποταπούς στόχους σε 4-5 μήνες, έβαλε εμπρός το μεγάλο σχέδιο!
Να ρίξει όλο το παγκόσμιο οικοδόμημα του καπιταλισμού!

     Σε αυτό το σημείο βγαίνει και δηλώνει ‘Τώρα αισθάνομαι πιο σοσιαλιστής’. Μέσα στους επόμενους μήνες θα προσπαθήσει να γκρεμίσει όλους του μεγάλους πυλώνες του παγκόσμιου καπιταλισμού, δηλαδή: την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, όλα τα Χρηματιστήρια, το ευρώ, το δολάριο κτλ.
Είδωλο!
Ότι δεν έχει καταφέρει ο κομουνισμός τόσα χρόνια ο Τζόρτζ θα τα καταφέρει σε μερικούς μήνες. Και εύκολα!!!
Με την ευχή μου αγόρι μου!
Άντε να βάλει και μια βόμβα στην βουλή (την ελληνική ή την ευρωπαϊκή) και εγώ θα του κάνω άγαλμα.
Αυτά βλέπει η Παπαρήγα και κοντεύει να σκάσει από το κακό της...

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας ζητήσω, τώρα που θα σας δανείσουμε, εμείς οι ιταλοί, αν γίνετε αντί για επιτόκιο να μας στείλετε για μερικούς μήνες τον Τζόρτζ; Αλλά όχι μόνο του. Μαζί στείλτε και την Τζούλια, όμως, για να κρατά απασχολημένο τον Μπερλούσκα.

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Φτηνά γαϊδούρια

     Είχα ακούσει πριν από καιρό ένα ανέκδοτο, στο οποίο ο Θεός αποφασίζει να κάνει από ένα δώρο σ’ ένα γάλλο, ένα άγγλο και έναν έλληνα. Τους ρώτησε τι θέλουν και ο γάλλος του είπε «βλέπεις το σπίτι του γείτονα μου Ζόρζ; Δεν έχω σπίτι και θέλω ένα όμοιο!». Ο άγγλος του είπε «βλέπεις το αυτοκίνητο του γείτονα μου Τζόρζ; Δεν έχω αυτοκίνητο και θέλω ένα όμοιο!». Ο έλληνας του είπε «βλέπεις τον γάιδαρο του γείτονα μου Γιώργου; Δεν έχω γάιδαρο και θέλω να ψοφήσει και του γείτονα!».
     Νοιώθω να ζω αυτές τις μέρες μέσα σε αυτό το ανέκδοτο. Όπως δεν γέλασα όταν το άκουσα, δεν γελάω και τώρα.
     Κάπως έτσι βλέπω τα πράγματα στην Ελλάδα αυτές τις μέρες. Ζητάτε από τους μακρινούς γνωστούς που δεν έχετε δει ποτέ, να σας στηρίξουν και να φανούν αληθινοί φίλοι, άλλα εσείς θέλετε να βγάλετε το μάτι του διπλανού σας φίλου. Η κάθε κοινωνική ομάδα αντί να επιθυμεί και να ζητά να κερδίσει τα δικαιώματα που έχει μια άλλη κοινωνική ομάδα, απαιτεί να καταργηθούν και τα δικαιώματα της άλλης. Τι περίεργη απαίτηση ισότητας και αυτή!
     Ελεύθερη αγορά είναι το σύστημα που αν είσαι αρκετά ισχυρός, προστατεύεις τα προϊόντα σου με δασμούς και επιχορηγήσεις, και αν δεν είσαι ισχυρός... δεν το κάνεις.
     Όπως πολύ σωστά λέγετε, οι απελευθερώσεις συντελούν στο να έχουμε πιο φτηνά προϊόντα και υπηρεσιών. Όχι πιο ποιοτικά και ούτε καλύτερα. Απελευθερώνοντας την αγορά των τροφίμων έχεις πιο φτηνά, αλλά και πιο «φτηνά» τρόφιμα όχι καλύτερα. Απελευθερώνοντας το επάγγελμα των εκπαιδευτικών έχεις πιο «φτηνή» και όχι καλύτερη εκπαίδευση. Απελευθερώνοντας το επάγγελμα του γιατρού, έχεις πιο «φτηνή» και όχι καλύτερη υγεία.
     Στην υγεία μια «φτηνής» επανάσταση για μια «φτηνή» ζωή. Φτηνά όνειρα...

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

...βαραίνουν για τον τρύγο



«... Μες την ψυχή του λαού μεστώνουν και βαραίνουν τα σταφύλια της οργής, βαραίνουν για τον τρύγο...»
«...Γιατί ο άνθρωπος αντίθετα με ότι άλλο οργανικό ή ανόργανο στον κόσμο, αίρεται ψηλότερα από το έργο του, ξεπερνά την κλίμακα των ιδεών του, προβάλλει πάνω από τα επιτεύγματα του. Να τι μπορεί να πει κανείς για τον άνθρωπο –ενώ οι θεωρίες αλλάζουν και καταρρέουν, ενώ οι διάφορες φιλοσοφίες, οι σχολές και οι στενοί και σκοτεινοί λαβύρινθοι της σκέψης, εθνικοί, θρησκευτικοί, οικονομικοί, ακμάζουν κι έπειτα παρακμάζουν, ο άνθρωπος τραβάει μπρος, προχωράει σκοντάφτοντας, με κόπο, κάποιες φορές και λαθεμένα.»

Δυο φράσεις από «Τα σταφύλια της οργής» του Τζον Στάινμπεκ

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

So you thing you can dance…

     Βρε μανία που την έχετε σε κάθε αρραβώνα, γάμο, βαφτίσια και λοιπές βουκολικές εκδηλώσεις να πρέπει ντε και καλά να μπεις στο κύκλο και να χορέψεις...
     Πήγα το Σάββατο σε γλέντι και έπρεπε οπωσδήποτε να χορέψω! Το ξέρω ακούγεται περίεργο. Δεν είμαι συνηθισμένη περίπτωση. Πρέπει να είμαι μοναδική περίπτωση γυναίκας, και μάλιστα από την Ιταλία, που δεν γουστάρει να χορεύει. Δεν μου αρέσει να χορεύω! Υπάρχουμε και εμείς όμως.
Αυτή η ιστορία που επαναλαμβάνετε κάθε φορά δεν την καταλαβαίνω. Σε αυτές τις βραδιές της μαρμότας μου έρχονται πάντα στο νου δυο τραγούδια. Και τα δύο είναι φρέσκα, δηλαδή των τελευταίων ετών. Και τα δύο ελληνικά. Μπορεί να έχουν τίτλους τόσο αντιδιαμετρικά αντίθετους, και όμως έχουν το ίδιο νόημα. Θέλουν να πουν (και λένε) το ίδιο πράγμα. Από την μια οι The Guydeborians με το Χορεύεις (βρες το εδώ) και από την άλλη ο The boy με το Γιατί δεν χορεύετε ρε;



Βλέποντας τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μου έρχεται στο νου και ένα άλλο τραγουδάκι. Όχι και τόσο φρέσκο αυτό.
So you thing you can dance…?



... τον χορό του Ζαλόγγου;

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Ρε μπας;

     Τελικά καθώς περνά ο καιρός σας συμπαθώ όλο και περισσότερο εσάς τους Έλληνες. Βασικά τον πρωθυπουργό σας και κατ’ επέκταση και εσάς. Με το που «βγήκε» ήθελε να δώσει χρήμα στον λαό, αλλά δεν «βρήκε». Ήθελε μέσα σε 100 μέρες να έχουν υπογραφεί από την βουλή 5 μέγα-νομοσχέδια, αλλά ακόμα δεν τα έχει καταφέρει ούτε με τα μισά. Πήγε να ζητήσει βοήθεια από την Ευρώπη αλλά όλοι του γύρισαν την πλάτη. Για να τους πείσει, χρησιμοποίησε την απειλή ότι θα πάει στο ΔΝΤ, και στο τέλος του είπαν να πάει. Προσπάθησε να αποφύγει την επιλογή του ΔΝΤ και τελικά όλα τον σπρώχνουν προς αυτό. Τώρα που αποφάσισε να φέρει το ΔΝΤ στην Ελλάδα, η έκρηξη του ηφαιστείου στην Ισλανδία καθήλωσε όλα τα αεροπλάνα στα αεροδρόμια και αυτή η επιλογή καθυστερεί.
     Γι αυτά και όσα όλα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες μόνο τρεις αιτίες μπορώ να σκεφτώ:
          α. Ο πρωθυπουργός είναι ηλίθιος
         β. Ο πρωθυπουργός είναι γκαντέμης (αποτέλεσμα της ευχής του Μηστοτάκη μετά την εκλογή Σαμαρά στην ΝΔ)
          γ. Ο πρωθυπουργός προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι μια μεγάλη μπαρούφα η φράση του Κοέλιο «Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις.». Αφού δεν έχει καταφέρει να τίποτα απ’ όσα όλα ήθελε να πετύχει.

     Επειδή δεν μου αρέσουν καθόλου και μάλιστα διαφωνώ με όσα ισχυρίζεται ο Κοέλιο, σ’ όλα τα επίπεδα, τείνω προς το γ. Γι αυτό και τον συμπαθώ και άρα συμπαθώ και εσάς.
     Εσύ τι πιστεύεις; Προσοχή πριν απαντήσεις, γιατί υπάρχει μια φράση που λέει ότι «κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αναλογεί, έχει την κυβέρνηση που του αρμόζει, έχει μια κυβέρνηση που του μοιάζει».
     Αρά οι Έλληνες είστε ηλίθιοι, ή είστε γκαντέμιδες, ή δεν γουστάρετε τις μαλακίες του Κοέλιο και εσείς...

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Νέα τρομοκρατική παιδεία

    Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εσείς οι Έλληνες φωνάζετε συνεχώς για την εκπαίδευση σας. Πρέπει να είστε το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος που την εκπαίδευση του έχουν αναλάβει δύο υπουργεία. Το Υπουργείο προστασίας του πολίτη και το Υπουργείο Τηλεόρασης (δηλαδή όλα τα Υπουργεία μαζί). Πριν από λίγο καιρό τα είχαν βάλει να εξαλείψουν όσους δεν έχουν ιδέα από μαγειρική και έβαζαν τις μπόμπες στις κατσαρόλες. Με αυτό τον τρόπο κατάφεραν να απομακρύνουν από την κοινωνία τους gourmet τρομοκράτες και έπειτα άφησαν τα τηλεοπτικά εκπαιδευτικά προγράμματα μαγειρικής να αναλάβουν τα υπόλοιπα.
     Το υπουργείο συνεχίζει την εκπαίδευση. Η δεύτερη φάση αναφέρετε στην διακόσμηση των σπιτιών. Ο επόμενος στόχος λοιπόν είναι οι διακοσμητές τρομοκράτες. Μα πως έχουν έτσι τα σπίτια τους; Επιτρέπετε την σήμερον να έχουμε μπαλκόνια με καλαμωτές; Δεν βλέπουν τα σπίτια που προβάλλουν στην τηλεόραση και τα περιοδικά; Τόσες τηλεοπτικές ώρες με ιδέες για το πως πρέπει να είναι τα σπίτια σας να πάνε χαμένα; Από που πρέπει να αγοράζεις, πως να το χρησιμοποιείς, κάθε πότε πρέπει να το αλλάζεις και τόσες άλλες σημαντικές πληροφορίες. Τουλάχιστον βγάλτε τις καλαμωτές και βάλτε τούβλα. Πρέπει να κλείσουν τους κήπους αφού είναι υπαίθριοι ώστε να πληρώσουν τώρα το φόρο.
     Άσε τα βιβλία. Τι επιλογές βιβλίων είναι αυτές και πως τα έχουν τοποθετήσει. Αχρωματοψία έχουν; Με πια χρωματική συνέχεια τα βάζουν. Τα ψυγεία; Τι ντεμοντέ ψυγεία είναι αυτά που έχουν; Το χειρότερό είναι βέβαια με την γυμναστική. Πως θα πάτε μπροστά με τόσους τρομοκράτες απέναντι ασφαλιστικό. Που θα βρει τόσα χρήματα το κράτος να πληρώσει συντάξεις. Μα είναι δυνατόν να επιτρέπετε να έχεις όργανα γυμναστικής στο σπίτι σου; Τα τηλεοπτικά προγράμματα γυμναστικής έχουν «πεθάνει» εδώ και χρόνια. Πλέον δεν κάνουμε γυμναστική. Θα μπορούσαν να χορεύουν σάλτσα, ταγκό και τσα-τσα.
     Όσοι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως σωστά συλλαμβάνονται για παραδειγματισμό. Από ότι έμαθα τους βάζουν στα νέα «λευκά κελιά», που είναι γεμάτα τηλεοράσεις ώστε να «εκπαιδεύονται» 24/7. Άντε και στην ευθανασία!
     Πιο δια βίου εκπαίδευση δεν γίνετε!

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

These New Puritans - Hidden

Έχεις αναρτηθεί πότε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα, αν έπαιρνες σήμερα μια βρετανική μπάντα, που αποτελείται από πιτσιρικάδες με post-punk, post-brit pop, post-rock αναφορές, και τους πρότεινες να κάνουν ένα άλμπουμ όπου θα κυριαρχούν πρωτίστως τα κρουστά και δευτερευόντως τα πνευστά και διαφορών ειδών χορωδίες; Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν επιπλέον τους έλεγες να μην χρησιμοποιήσουν σχεδόν καθόλου κιθάρες ή μπάσα; Ε; Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι θα αρνιούνταν αφού πρώτα θα γέλαγαν ή θα έβριζαν ή θα με πέρναγαν για τρελό και δεν θα έδιναν καμία σημασία ή θα με ρώταγαν τι ναρκωτικά παίρνω.
Το δεύτερο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι ένα τέτοιο εγχείρημα δεν θα είχε κανένα νόημα και ότι το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν άνοστο.
Έρχεται όμως μια μπάντα από την νοτιοανατολική Μεγάλη Βρετανία και τα γυρίζει όλα τούμπα. Κάνει ένα άλμπουμ βασισμένο σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Η μπάντα ονομάζεται These New Puritans όπου στις αρχές του 2010 έβγαλαν ένα δίσκο αριστούργημα, το Hidden!

Ότι θα ακούσεις κάτι διαφορετικό το αντιλαμβάνεσαι αμέσως με το εισαγωγικό και γεμάτο πνευστά Time Xone (αν και δεν σε προϊδεάζει για το τι έπεται).
Μετά έρχεται το We Want War και μένεις άφωνος! Όπως ακριβώς λέει και ο τίτλος του είναι ή εμβατήριο! Κρουστά και πνευστά με ηλεκτρονικές πινελιές, αλλά και διαφορετικές χορωδίες (γυναικείες, αντρικές, παιδικές, βυζαντινές...). Ένα τυπικό 7λεπτό εμβατήριο που σε εισάγει στο πνεύμα του Hidden.
Το Three Thousand είναι πιο σκοτεινό με τα κρουστά, το πιάνο και κάποιους ψίθυρους να έχουν υπνωτικό ρόλο. 
Το Attack Music είναι ένα ενορχηστρωτικό επίτευγμα. Επαναλαμβανόμενες φόρμες από ιαπωνικά ταμπούρλα, εξωτικά κρουστά, διαφορά πνευστά, μαχαίρια, σπαθιά να κόβουν τον αέρα, αλυσίδες, χορωδίες, ψαλμωδίες, ιαχές, κιθάρες, τριξίματα, σπασίματα, πυροβολισμούς, συνθεσάιζερ... Δεν χορταίνεις να το ακούς! Τόσο σκοτεινό και χορευτικό μαζί! Ενώ παράλληλα έχει κάτι από Prodigy.
Το Fire-Power είναι ότι πιο κοντά σε ότι έκαναν οι These New Puritans μέχρι τώρα και ίσως το μοναδικό που μπορεί εύκολα να μεταφερθεί στην σκηνή. Επίσης πολεμόχαρο όπως τα We Want War και Attack Music.
Το Orion φαίνεται να έχει γραφτεί ως τραγούδι για το τέλος μια αιματηρής μάχης όπου κάθε στρατός μετρά πληγές και νεκρούς. Μαγευτική ενορχήστρωση με δυνατά κρουστά και πολλές χορωδίες. Η παιδική χορωδία στο τέλος σου σηκώνει την τρίχα.
Οι These New Puritans με το Drum Courts - Where Corals Lie αποφασίζουν να διασκευάσουν ένα τραγούδι του 19ου αιώνα (μουσική Sir Edward William Elgar και στοίχοι Richard Garnett). Δανείζονται τον λυρισμό του πρωτότυπου και προσθέτουν περισσότερα κρουστά και χορωδίας κάνοντας το πιο σκοτεινό και μυστικιστικό.
Το White Chords θυμίζει την post-rock λογική και ατμόσφαιρα των Radiohead (εποχή Ok Computer).
Το 5 που κλείνει το άλμπουμ σαν να συνδέεται με το Time Xone που το ανοίγει. Λες και το άλμπουμ έχει τίτλους αρχής και τέλους. Λειτουργεί σαν «έξοδος». Δεν ξέρω γιατί αλλά μου φέρνει στο μυαλό Φρουτοπία...
Ποσό θα ήθελα να δω τους These New Puritans να παίζουν το Hidden ζωντανά!

Ίσως η θεωρία που λέει ότι σε εποχές οικονομικής κρίσης, η μουσική άλλα και κάθε είδους τέχνη γνωρίζουν άνθηση να ισχύει. Το 2010 προμηνύεται εξαιρετική χρόνια. Έχουν ήδη βγει διαμάντια. Ίσως αυτό να γίνει και στην ελληνική σκηνή σε μερικούς μήνες. Ειλικρινά όμως δεν ξέρω αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό.

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Gorillaz - Plastic Beach

          Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια η δημιουργία των Gorillaz, από τον Damon Albarn και τον Jamie Hewlett αποτελούσε τον talk of the town μεταξύ των νέων σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Εκείνη την εποχή ήταν σίγουρα ότι ποιο φρέσκο υπήρχε. Σήμερα; Πριν από λίγες μέρες οι Gorillaz κυκλοφόρησαν το Plastic Beach. Πολύ μακριά από τον brit pop κόσμο των Blur και πολύ πιο κοντά στον mainstream κόσμο των καρτούν, το Plastic Beach είναι φτιαγμένο για να το λατρέψουν κοινό, αγορές και κριτικοί.
          Είναι το pop άλμπουμ που κάθε εταιρία να ήθελε να έχει αυτή την εποχή. Φτάνει εύκολα στον αφτί του καθένα, ενώ γαργαλά και το αφτί του indie κόσμου. Τραγούδια αυτού του άλμπουμ θα ακουστούν σε όλα τα supermarket, σε όλα τα ασανσέρ, σε όλα τα ραδιόφωνα, σε όλα τα κλαμπ, και θα παίξουν ως χαλί σε άπειρα τηλεοπτικά προϊόντα.
          Την αρχή κάνει το ορχηστικό Orchestral Intro που σε κάνει να νοιώθεις ότι μπαίνεις στον κόσμο μιας ταινίας και όχι ενός δίσκου. Αμέσως μετά ο Snoop Dogg σε καλωσορίζει με το “Welcome To The World Of Plastic Beach, πάτα πάνω στο γνωστό τραγούδι του Gil Scott Heron και το γυρίζει ανάποδα με τις παιχνιδιάρικες και ειρωνικές του ρίμες σε The Revolution Will Be Televised. Έτοιμο καλοκαιρινό dance rap χιτάκι. Μετά White Flag με ανατολίτικους ρυθμούς, Bollywood βάσεις, Hollywood αναπτύξεις και old school rap από Bashy, Kano και the National Orchestra for Arabic Music. Το Rhinestone Eyes κάνει κρα! από χιλιόμετρα ότι είναι Gorillaz, και θα μπορούσε να είναι σε οποιοδήποτε από τα άλμπουμ τους. Το Stylo είναι το mega hit τους δίσκου, πρώτο single και video clip του δίσκου (με τον σε ρόλο αστυνομικού). Και btw εξαιρετικό δέσιμο διαφορετικών μουσικών στοιχείων και φωνών (Damon, Mos Def και Bobby Womack). Υπάρχουν τραγούδια έτοιμα για ιαπωνική ταινία κομικ όπως το Superfast Jellyfish , On Melancholy Hill, Plastic Beach (feat. Mick Jones και Paul Simonon), Cloud of Unknowing (feat. Bobby Womack και Sinfonia Viva), Pirate Jet. Ο Robbie Williams θα βρίζει που ο Damon δεν του έδωσε το Empire Ants (feat. Little Dragon) για να το κάνει χριστουγεννιάτικο νούμερο ένα. Ενώ στο Broken ο Damon θα βρίζει τον Robbie που δεν έχει την φωνή του.
          To Glitter Freeze (feat. Mark E Smith) περιμένει κάτω και γύρω από την ντισκομπάλα. Στο Some Kind of Nature βρίσκουμε ως καλεσμένο τον Lou Reed, ίσως το μοναδικό τραγούδι που θυμίζει πρώτες εποχές Blur (ίσως λόγο της φωνής του Lou Reed).
          Ξεχάστε την βρετανική φρεσκάδα, εδώ κυριαρχούν λαμπερές rap ατμόσφαιρες, το αμερικανικό hip hop, σοουλ και ιαπωνικά καρτούν. Νοιώθεις σαν να βρίσκεσαι μέσα σε καρτούν φιλμ. Ή ακόμα καλύτερα σαν να παίζεις video game. Τα ορχηστικά κομμάτια αρχής και τέλους βοηθούν τα μέγιστα σε αυτό. Τεχνική στο μέγιστο.
          Οι Gorillaz πριν από 10 χρόνια έδειξαν ένα δρόμο, επηρέασαν πολλούς, και τώρα πατάν πάνω στο στυλ τους με την μέγιστη τεχνική κατάρτιση και συνδρομή και φτιάχνουν ένα δίσκο που αν είχε βγει πριν από 5 χρόνια θα ήταν ένα διορατικό αριστούργημα, αλλά σήμερα είναι απλά μια πολύ καλή δουλειά. Όσο και αν μου αρέσει να μην μοιράζομαι την αγαπημένη μουσική μου με την μητέρα μου, όσο και αν δεν είναι τίποτα καινούργιο πρέπει να παραδεκτό ότι μου αρέσει. Όσο παράξενο και αν ακούγεται το Plastic Beach είναι πραγματικά εντός πλαισίου, το αντιλαμβάνεται, αλλά και το ειρωνεύεται. Πλαστικά όνειρα, πλαστικές παραλίες, τηλεοπτικές επαναστάσεις φέρονται να είναι ζεστές και λαχταριστές μέσα σε 3 λεπτά χάρη στον φούρνο μικροκυμάτων. Οι Gorillaz βουτάνε στην Pop κουλτούρα με την καλύτερη τεχνική του σήμερα. Και το κάνουν τόσο καλά όσοι λίγοι...

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη

Τελικά τα ελληνόπουλα είναι πολύ μπερδεμένα σήμερα. Δείτε το γράμμα που έγραψε ένας μαθητής μου.

Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη,
                      Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φαίνεται όλοι σε αρνούνται. Κάνεις δεν λέει ότι θα έρθεις και φέτος το Πάσχα για να φέρεις δώρα στα καλά παιδάκια. Όλοι αρνούνται ότι κάτι τέτοιο θα γίνει. Αλλά εγώ το ξέρω ότι θα έρθεις. Βλέπω τα σημάδια. Κάνουμε -πολλή μεγαλύτερη από τα Χριστούγεννα- νηστεία. Όλα είναι κόκκινα για να σε θυμίζουν (κόκκινα αληθινά αυγά, κόκκινα ψεύτικα αυγά, κόκκινες κορδέλες, κτλ). Δεν μπορεί να είναι τυχαίο και ότι η Κόκα κόλα κάνει προσφορές. Μέχρι και ο νονός μου έφερε δώρα. Οι γονείς μου λένε ότι πρέπει να είμαι καλό παιδάκι. Η γιαγιά και ο παππούς μου έφεραν δώρα και θα έρθουν για να φάμε μαζί. Πάμε στην εκκλησία. Υπάρχουν ειδικά γλύκα και φαγητά. Η τηλεόραση ετοιμάζει εκπομπές με τραγούδια. Όλοι ανταλλάζουν ευχές. Πάμε διακοπές και τα σχολεία κλείνουν για δυο εβδομάδες. Μπορώ να μείνω και εγώ ξύπνιος μέχρι τις 12 το βράδυ που αλλάζει το Πάσχα και έρχεται το καινούργιο.
                   Σου γράφω λοιπόν αυτό το γράμμα για να σου πω ότι κατά την σαρακοστή, δηλαδή για τις 40 μέρες πριν το Πάσχα (που είναι τελικά 50) ήμουν καλό παιδάκι. Έκανα ότι μου έλεγε η μαμά και νήστεψα και τις 40 μέρες (που είναι τελικά 50). Εκτός από την 25 Μαρτίου που φάγαμε μπακαλιάρο, γιατί η μαμά είπε ότι έτσι απαιτεί το έθίμο και ότι δεν έχει πρόβλημα ο καλός θεούλης. Εκτός από την Κυριακή τον Βαΐων που φάγαμε πάλι ψάρι αλλά και πάλι η μαμά είπε ότι έτσι απαιτεί το έθίμο και ότι δεν έχει πρόβλημα ο καλός θεούλης. Έκτος από μία μέρα που ήμουν άρρωστο και η μαμά μου έφτιαξε σούπα με κοτόπουλο. Είπε η μαμά ότι ασθενής και οδοιπόρος δεν πειράζει να αρτυθούν. Εκτός από μια άλλη μέρα που ήταν ο μπαμπάς άρρωστος και φάγαμε όλοι κρέας για να μην κουράζετε η μαμά φτιάχνοντας δυο φαγητά. Έκτος από τα σαββατοκύριακα που πηγαίνω στην γιαγιά και μου φτιάχνει ότι θέλω γιατί λέει ότι είμαι παιδάκι ακόμα και δεν πειράζει. Έκτος από τα πρωινά που πίνω γάλα γιατί είμαι παιδάκι και η μαμά λέει ότι δεν πειράζει. Έκτος από τα απογεύματα της Δευτέρας που πάω για ποδόσφαιρο με τον μπαμπά και μετά τρώμε σουβλάκια γιατί όπως λέει ο μπαμπάς μετά την άθληση ο οργανισμός μας θέλει πρωτεΐνες –και δεν πειράζει. Έκτος από κάποιες φόρες που τρώω ζαμπονοτυρόπιτα στο σχολείο, αλλά την τρώω περπατώντας, είμαι όμως δηλαδή οδοιπόρος και άρα δεν πειράζει. Και εκτός από κάποιες φόρες που έχω πολλά μαθήματα να διαβάσω και δεν πειράζει να φάω καμιά πάστα για να πάρω σάκχαρα που χρειάζονται για το διάβασμα για να είμαι καλός μαθητής, άρα δεν πειράζει. Κατά τα άλλα έφαγα όλα τα φαγητά που κάποιος πρέπει να φάει την σαρακοστή (σουπιές, καλαμαράκια, γαρίδες, αστακό, χαλβά, σοκολατάκια με σοκολάτα υγείας, σκαλτσούνια, μηλοπιτάκια, μουστοκούλουρα, χορτόπιτες, ψευτοκεφτέδες, φρούτα, ξηρούς καρπούς, πατάτες τηγανητές, κτλ). Για να τα καταφέρω μάλιστα πήρα και μερικά κιλά. Το έκανα για να είμαι καλό παιδάκι όμως, άρα δεν πειράζει.
                    Ακόμα δεν είπα τίποτα στον νονό για την λαμπάδα που μου έφερε. Ήθελα αυτή με Τζούλια και την σαμπάμια, αλλά μου έφερε αυτή με τον Μπομ το Σφουγγαράκι. Του είπα μόνο ευχαριστώ και του έδωσα και ένα φιλάκι. Προσπάθησα να είμαι και καλός μαθητής αλλά αυτό δεν ήταν πάντα εύκολο, λόγο νηστείας ο οργανισμός ήταν αδύναμος βλέπεις Άγιε Βασίλη μου.
                  Όπως βλέπεις, και για να μην πολυλογώ, εγώ έκανα το καθήκον μου. Ελπίζω να κάνεις και εσύ το καθήκον σου. Όχι όπως το Χριστούγεννα! Αλλά σου είπα, άλλα μου έφερες. Αλλά δεν σου κρατάω κακία. Μου είπε βέβαια η μαμά ότι ήταν πολλά τα παιδάκια που σου έστειλαν γράμματα και δεν τα προλαβαίνεις όλα. ΟΚ. Το δέχομαι. Δεν πειράζει. Αλλά για το Πάσχα πρέπει να είμαι ο μόνός που σου γράφει γράμμα. Κανόνισε την πορεία σου...
                 Λοιπόν, θέλω να μου φέρεις ένα μπουκάλι σαμπάμια μαζί με την Τζούλια. Είδα ένα βίντεο που κάνει κάτι παιχνίδια πολύ ενδιαφέρονται και θέλω να τα παίξουμε μαζί. Κάνει τα παιχνίδια που κάνει και η μαμά με τον νονό, τον θείο Νικόλα, τον μπακάλη, τον πιτσαδόρο, τον κύριο Χάρη, τον κύριο Αντώνη, τον κύριο Ηλία και τον παππού Χρήστο. Καμιά φορά κάνει τα παιχνίδια αυτά και με τον μπαμπά. Ο μπαμπάς πάλι προτιμά να κάνει και αυτός παρόμοια παιχνίδια με τον νονό, τον θείο Νικόλα, τον μπακάλη, τον πιτσαδόρο, τον κύριο Χάρη, τον κύριο Αντώνη, τον κύριο Ηλία και τον παππού Χρήστο. Όμως εμένα δεν με παίζουν πότε! Έτσι θέλω να μου φέρεις την Τζούλια να παίζω και εγώ το ίδιο παιχνιδάκι.
Να ξέρεις ότι αν μου φέρεις αυτό το παιχνίδι το φετινό Πάσχα θα σε αγαπώ ακόμα περισσότερο. Τώρα είσαι πίσω από την μαμά, τον μπαμπά, την γιαγιά, τον παππού, τον νονό και τον Παναθηναϊκό. Αν μου φέρεις την Τζούλια θα ανέβεις τουλάχιστον δυο θέσεις.
Να μην ξεχάσεις όμως να φέρεις στον Παναθηναικό τον νταμπλ στο ποδόσφαιρο και το πρωτάθλημα στο μπάσκετ.
Ευτυχισμένο το Νέο Πάσχα (άντε να φύγει το παλιό γιατί το βαρέθηκα)!
Ο μικρός Ιεροκλής

Τελικά δεν ξέρω αν πιο μπερδεμένα είναι τα παιδιά ή οι μεγάλοι. Αλλά ξερώ γιατί ο μπαμπάς του Ιεροκλή είναι ο μόνος που δεν μου την πέφτει...
Related Posts with Thumbnails