Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Ψάχνω για δουλειά

-Ναι είμαι από την Ιταλία.
-Όχι δεν είμαι από την Κυψέλη.
Φτάνει πια μ’ αυτό το κρύο αστείο. Όπού και να πάω τα ίδια.

-Τι κάνει η Μαφία;
-Πλέκει τα δίκτυα της!
-χαχα!!!
-Πως τον ψηφίζετε αυτόν τον Μπερλουσκόνι;
-Γιατί ο δικός σας είναι καλύτερος;
-Ε! Δεν είναι και Μπερλουσκόνι...
-Πολύ θα ήθελε όμως...
ησυχία...
έχω δίκιο…
Αυτοί οι έλληνες το κοροϊδεύουνε αυτό που ζηλεύουνε (αθάνατε νιονιο)

Για να σπάσουν τον πάγο λένε. Το μόνο που σπάνε είναι τα νεύρα μου. Σε λίγο θα βγάλω και coglioni η γυναίκα.
-Μα τι καλοντυμένες είστε εσείς οι ιταλίδες. Όχι σαν και τις δικές μας.
(οκ. Δεν έχω βγάλει coglioni ακόμα...)

Μου την πέφτουν κάτι γλοιώδης τύποι. Μόλις του λέω για το αμόρε ότι είναι στο στρατό μου λένε ότι του στρατιώτη την γυναίκα την πηδάνε άλλοι δέκα. Ενώ την δικά τους φαντάζομαι μόνο οι άλλοι δέκα.
-Που πας ρε καραμήτρο;

Έχω πάει σ’ όλα τα φροντιστήρια.
-Γεια σας. Είμαι ιταλίδα. Έχω σπουδάσει ιταλική φιλολογία. Ψάχνω δουλειά.
Ε! Τι δουλειά θα ψάχνω ρε stronzo di merda. Πάντως όχι πουτάνας. Porca Miseria.
Ευτυχώς κάποιοι είναι ευγενικοί. Μας ενδιαφέρει, αλλά για το καλοκαίρι έχουμε κλείσει. Μπορείτε να αρχίσετε τον Σεπτέμβριο. Και το καλοκαίρι ποιος την αντέχει την μητέρα;

Βάζω αγγελία. Παραδίδονται μαθήματα Ιταλικών κατ’ οίκων.
-Καλέ γιατί δεν κάνεις και στο σπίτι ΜΟΥ; με ρώτα η μητέρα. Άντε να της εξηγήσεις.

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

The Horrors - Primary Colours



Ενώ διάβαζα στο internet για τα live στην Αθήνα έπεσε το μάτι μου στους The Horrors. Η μπάντα έπαιξε πριν από λίγες μέρες στο Gagarin 205. Έτσι από περίεργα πήγα στην σελίδα τους στο myspace. Άκουσα το Sea Within A Sea αρχικά. Μία, δυο, τρεις, τέσσερις φόρες. Κόλλησα. Το έβαζα και το ξανάβαζα να το ακούσω. Ένα οκτάλεπτο τραγούδι βγαλμένο από τα παλιά. Ένα απροσδιόριστο κράμα. Κάτι μεταξύ 60s, 70s και 80s μαζί. Σκοτεινό και ολοφώτεινο μαζί. David Bowei, krafwork, Joy Division, Placebo και Cure όλα μαζί, αλλά και κάτι επιπλέον που δεν μπορούσα να προσδιορίσω. Έψαξα στο internet και βρήκα ότι παραγωγός της τελευταίας τους δουλείας είναι Geoff Barrows. Αυτό ήταν. Μόνο που δεν υπάρχει το ύφος των δύο πρώτων cd των Portrishead, αλλά του τρίτου τους Third. Η αριστουργηματική δουλειά που έβγαλαν πέρυσι. Έψαξα και βρήκα για να ακούσω την νέα δουλειά των The Horrors, το Primary Colours. Όλο το cd κινείται στα ίδιο μίγμα. Ένα εξαιρετικό μίγμα goth-glam-dark-post rock, αλλά και industrial electro. Έντονες ψυχεδελικές καταστάσεις του δημιουργούνται κυρίως από τα φωνητικά αλλά και τις κιθάρες. Το Primary Colours περιέχει άλλο ένα μεγάλο κομμάτι εφτά λεπτών, την ατμοσφαιρική μπαλάντα I Only think of you, που μοιάζει βγαλμένο από το Murder Balands του Nick Cave. Το Mirror' s Image που σε εισάγει το cd είναι το πιο pop κομμάτι, με έντονα στοιχειά 80ς κυρίως λόγω των πλήκτρων. Μου άρεσαν επίσης τα Who Can Say, Primary Colours και New Ice Age. Γενικά μια αρκετά καλή δουλειά που μου άρεσε.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Αδεία Ορκωμοσίας


Χωρίς ορκωμοσία, αφού δεν την είδαμε. Ο στρατιώτης μας γύρισε στο σπίτι μετά από δέκα μέρες. Μας απαγόρευσε να πάμε να τον δούμε στην ορκωμοσία και η μητέρα του το κρατά μανιάτικο. Έχει κάτι μούτρα!

-Τι πράγματα είναι αυτά; Να μην θες την μάνα σου, που τόσο έχει πονέσει για εσένα, να σε δει ντυμένο στρατιώτη, να κάνεις παρέλαση και να ορκίζεσαι; Κάθε μάνα με το που ακούσει από την νοσοκόμα ‘Αγόρι-Αγόρι’ και δει το πουλάκι του σπλάχνου της ένα πράγμα ονειρεύεται. Να το δει στρατιώτη. Η ταν ή έπι τας έλεγαν οι σπαρτιάτισσες. Γι’ αυτό σε μεγάλωσα εγώ; Γι’ αυτό έκανα τόσες θυσίες; Μα να μην σε δω στα χακί. Είναι σαν να μην είδα το πουλάκι σου όταν γεννήθηκες...

Η μητέρα βλέπει την άδεια κορνίζα που είχε αγοράσει για να βάλει την φωτογραφία του κανακάρη της ντυμένο στρατιώτη. Τριγύρω υπάρχουν άλλες κορνίζες μικρότερες με φωτογραφίες από συγγενείς ντυμένους στα χακί. Όλοι με ένα ηλίθιο χαμόγελο, πολλοί με μια γραμμή στο μέτωπο. Το μισό μέτωπο είναι μαυρισμένο και το άλλο μισό λευκό. Φωτογραφίες. Άλλες μονό ο στρατιώτης άλλές μαζί με τους συγγενείς. Και αυτοί με το ίδιο χαμόγελο.

- Να! συνεχίζει η μητέρα δείχνοντας τις κορνίζες. Κοίτα τα ξαδέλφια σου, τον πατέρα σου, τους θείους σου. Τι ωραίοι που είναι! Είσαι δηλαδή ποιο έξυπνος εσύ από αυτούς; Η θεία σου η Κούλα, η θεία σου η Ρούλα, η θεία σου η Μαρία μου ζήτησαν φωτογραφία σου φανταράκι. Τι θα τους δώσω; Τι θα δώσεις στην γιαγιά σου την Χρήστενα; Τι θα δώσεις στην νονά σου; Τι θα τους πεις;

Αυτό είναι το πρόβλημα. Όλοι έχουν κάνει κάτι και εσύ αρνείσαι να το κάνεις. Σπας μια παράδοση. Σπας μια συνέχεια. Όλοι έχουν φέρει δωράκια για όλους από τις διακοπές και εσύ ήρθες με άδεια χέρια. Δεν γίνετε. Ακόμα και στην διπλανή πόλη να πας, με το που γυρνάς σε κοιτάν στα χέρια. Dove sono i riccordi? Λες και πήγες διακοπές για πάρτη τους, όχι για εσένα. Το ίδιο και με το στρατιωτικό. Λες και ο μοναδικός σκοπός του στρατού είναι η φωτογραφίες στην κορνίζα. Μου φαίνετε ότι στρατός στην Ελλάδα σημαίνει πάω διακοπές. Άρα δεν πάω για μένα, αλλά για τους άλλους και γυρνώντας πρέπει να φέρω δώρα, ενθύμια και φωτογραφίες. Σε κοιτάν όλοι στα χέρια.

Τρεις μέρες άδεια. Άντε να δω το αμόρε. Τον στρατιώτη μου. Mio soldato perferito.

Τελικά ούτε αυτός έτρωγε να άνοστα φαγητά του στρατού. Παραγγέλνανε απ’ έξω. Πίτσες, σουβλάκια, σάντουιτς. Όπως και εγώ. Απλώς αυτός αντί να πάρει, έχασε κιλά (δες Πρώτες μέρες στο στρατό). Αναρωτιέμαι τι έκανα λάθος...

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Πρώτες μέρες στο στρατό


Πρώτες μέρες στο στρατό. Όχι για μένα βεβαία αλλά ούτε για την μητέρα (του). Αλλά μάλλον για εμάς που μείναμε πίσω είναι χειρότερα.

Κάθε πρωί βρίσκομαι με την μητέρα στις 5.30 τα χαράματα στην κουζίνα με την μητέρα να παίρνουμε το πρωινό μαζί. Για την ίδια δεν φαίνετε να άλλαξε τίποτα, αλλά για μένα... Αχ!!! Τέτοια ώρα ξυπνάει ο γιος μου, είπε η μητέρα, τέτοια ώρα θα ξυπνάμε και εμείς. Μόνο καφές ή τσάι, μια φέτα ξερό ψωμί και λίγο μαρμελάδα. Τέτοιο πρωινό τρώει ο γιος μου, είπε η μητέρα, τέτοιο πρωινό θα τρώμε και εμείς.

Έχουμε αγοράσει από το Μοναστηράκι δυο μεταλλικούς δίσκους και ένα μεταλλικό ποτήρι. Σε τέτοια τρώει ο γιος μου, είπε η μητέρα, σε τέτοια θα τρώμε και εμείς. Μονό ένα πιρούνι, ένα κουτάλι και ένα μαχαίρι για την κάθε μία. Όλα τα άλλα σκεύη στις ντουλάπες. Η κάθε μια θα πλένει τα δικά της.
Το μενού άλλάξε. Φασολάδα, φάκες, πατάτες νερόβραστες, ζβαν, λίγο σαλάτα, ρύζι σκέτο, μακαρόνια λασπωμένα σκέτα, κονσέρβες διάφορες, σκληρό ψωμί της προηγούμενης μέρας (κάθε μέρα αγοράζουμε μια φρατζόλα για την φάμε την επόμενη) και στην καλύτερη περίπτωση κοτόπουλο νερόβραστο παίρνουν την θέση των μουσακά, γεμιστά, μπριζόλες, μπιφτέκια, ψάρια, φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Τέτοια φαγητά τρώει ο γιος μου, είπε η μητέρα, τέτοια φαγητά θα τρώμε και εμείς (έτσι θα κάνουμε και δίαιτα μου λέει... – να το πάρω για σπόντα?). Φυσικά τρώω έξω (σουβλάκια, πίτσες, σάντουιτς κτλ) και παίρνω δυο κιλά σε μια εβδομάδα, μιας και που τρώω και στο σπίτι για να μην καταλάβει η μητέρα. Κιλά παίρνει και αυτή, άρα...
Στις 10 το βράδυ πάμε για ύπνο. Τέτοια ώρα πάει για ύπνο ο γιος μου, είπε η μητέρα, τέτοια ώρα και εμείς.

Ευτυχώς δεν με βάζει να φορέσω στρατιωτικά, δεν κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο σε διπλά κρεβάτια και δεν ελέγχει αν έχω στρώσει το κρεβάτι μου σωστά.

Τι και αν ο στρατιώτης μας διαβεβαιώνει ότι και τρώει και κοιμάται και περνά μια χαρά. Η μητέρα υποστηρίζει με πάθος ότι δεν είναι έτσι και δεν μας λέει την αλήθεια μήπως μας στεναχωρήσει. Έτσι και εμείς δεν του αποκαλύπτουμε ότι κάνουμε συμπαράσταση. Του λέμε ότι περνάμε μια χαρά τα δυο μας, όπως ακριβώς μας άφησε.

Αρχίζω να ψάχνω για δουλειά. Έχει αρχίσει να γίνετε ανυπόφορη η κατάσταση με την μητέρα στο σπίτι.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Palov & Mishkin και SugahSpank


ζέστη! πολύ ζέστη! πάρα πολύ ζέστη!

Έχει αρχίσει να μυρίζει διακοπές και καλοκαιράκι για τα καλά. Πήγα και αγόρασα το πρώτο μαγιό για φέτος. Πήγα και αγόρασα το πρώτο μαγιό από την Ελλάδα. Το πρόβαρα στα κρυφά, παρατήρησα τα παραπάνω κιλά που μου άφησε ο χειμώνας, με έπιασε μια μικρή κατάθλιψη αλλά δεν με νοιάζει γιατί είναι καλοκαίρι. Η αμέσως επόμενη κίνηση να ξεθάψω τα καλοκαιρινά cd.
ΑΑΑ!!! Όλα και όλα. Το καλοκαίρι έχει το δικό του soundtrack. Το κάθε καλοκαίρι θέλει το δικό του soundtrack.

Τα περισσότερα τραγούδια βέβαια των προηγούμενων χρόνων τα έχουμε βαρεθεί, αφού αυτό είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα των καλοκαιρινών tracks. Χρειαζόμαστε κάθε χρόνο νέα, δροσερά χιτ για να ακούμε ενώ θα ξαπλώσουμε στις παραλίες να πιούμε τα φρεπεδάκια μας, τα ουζάκια μας, τα τσιπουράκια μας, τα μοχίτο μας και τα ροζέ μας.

Τον καιρό που είμαι στην Ελλάδα υπέπεσαν στην αντίληψη μου δυο φοβεροί νέοι καλλιτέχνες με εξαιρετικές νέες δουλείες και τους προτείνω ανεπιφύλακτα. Πρόκειται για δυο δουλείες τις Cast-a-Blast, μιας ελληνικής εταιρίας και άρα για έλληνες καλλιτέχνες.

Όταν πρωτοάκουσα το album Think Twice των Palov & Mishkin νόμιζα ότι βγήκε από μια ηλεκτρονική εκδοχή των Buena Vista Social Club. Απίστευτοι ήχοι. Φρέσκοι και δροσεροί να τους πεις στο ποτήρι και να ξεδιψάς όλο το καλοκαίρι. Ψάξτε και ακούστε με προσοχή τα τραγούδια τους Ambiente Tropical, Et de clarinete (καταπληκτικό!), ouist atou (γραμμένο για να ακούγεται δυνατά ως πρώτο τραγούδι κάθε καλοκαιρινής βραδιάς ξεσαλόματος αλλά και για να αρχίζει ευχάριστα η μέρα) και το block rock like this (μαζί με τον bnc).

Για την SugahSpank υπάρχουν ουκ ολίγα πράγματα να πεις και να γράψεις. Τι ΦΩΝΑΡΑ!!! Με δυο εξαιρετικές δουλείες της. Έχω λατρέψει και την σόλο δουλεία της (The Incredible/ The Invisible) και αυτή με τους Sugah Galore αλλά και τα τραγούδια της σε συνεργασία με τους Word of Mouth. Το Invisible το ακούω άπειρες φόρες κάθε μέρα. Το ίδιο και το lost that lovin f.

Βρείτε και ακούστε μεσώ διαδικτύου τα τραγούδια τους από τις σελίδες τους στο myspace.

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

weekend στα γρήγορα


Rooms! Room! Rooms to Let!
Είναι το τελευταίο σαββατοκύριακο πριν μας χωρίσει ο στρατός. Πριν αυτός μείνει με τα όπλα και εγώ με την μητέρα.
Rooms! Room! Rooms to Let!
Επιτέλους φτάσαμε. Επιτέλους διακοπές. Για δυο μέρες ήρθαμε και κουβαλάμε όλο το σπίτι.
Γρήγορα να πάμε στο ξενοδοχείο. ΑΑΑ! Τι ωραία τηλεόραση! Έχει και air condition, και ανατομικό στρώμα, καθαρά σεντόνια, καθαρές πετσέτες, σαμπουάν και σαπούνια διάφορα στο μπάνιο, μπύρες, νερό και αλκοολούχα διάφορα στο ψυγείο. Σαν το σπίτι μας.
Άντε να αλλάξουμε στα γρήγορα (γιατί τα φέραμε τόσο ρούχα άλλωστε;) και να βγούμε.
Γρήγορα. Πρώτα στο κέντρο. Γρήγορα να βρούμε το ‘μοναστηράκι’ του νησιού. Γρήγορα να γίνουμε ένα με τους άλλους τουρίστες. Γρήγορα να αγοράσουμε. Αναμνηστικά riccordi για τους φίλους, τα αδέλφια, τα ξαδέλφια, τους θείους και τις θείες και κυρίως για την μητέρα. Παγωτό, αναψυκτικό νερό. Η πρώτη κούραση.
Να καθίσουμε λίγο στο καφέ να ξαποστάσουμε. Α! Τι ωραία θέα! Φωτογραφία! Γρήγορα! Και μαζί και ο καθένας χωριστά. Πως τον λένε τον λόφο εκείνο; Το χωριό στους πρόποδες του; Το ποτάμι δεξιά; Κάνεις δεν ξέρει. Είναι ωραία. Τα βλέπουμε. Αρκεί.
Φτάνει. Γρήγορα να πάμε παραλία. Πρώτα όμως να αλλάξουμε ρούχα στο ξενοδοχείο. Μαγιό. Πετσέτα. Αντηλιακό. Έτοιμοι.
Α! Τι ωραία παραλία. Σε ποιες ξαπλώστρες να πάμε; Στις άσπρες να μην φαίνετε και πολύ ότι είμαστε άσπροι σαν το γάλα. Αράζουμε. Στο νερό δεν μπαίνει κάνεις. Όλοι έξω. Φωτογραφία! Γρήγορα! Και μαζί και ο καθένας χωριστά. Κοιτάμε τους γύρω. Αχ! Κοίτα αυτή έχουν φέρει τάβλι, ενώ εμείς... τίποτα. Φτάνει. Πολύ καθίσαμε. Φτάνει. Πρέπει να φύγουμε.
Να πάμε να φάμε. Γρήγορα στο ξενοδοχείο να κάνουμε ντους και να αλλάξουμε ρούχα. Πάμε για φαγητό. Ψάρι να πάρουμε. Στην Αθήνα τόσο κάλο κατεψυγμένο δεν βρίσκουμε. Σαλάτα και κρασάκι χύμα. Ωραίο είναι το χύμα του μαγαζιού. Ρωτάμε από τι ποικιλία είναι. Δεν ξέρει ο σερβιτόρος. Πηγαίνοντας αργότερα στο μπάνιο περνώ από την αποθήκη και βρίσκω τα tetra pak του κρασιού. Caberne από την Βουλγαρία. Τόσο καλό Caberne στην Αθήνα δεν βρίσκεις. Κοιτάμε τι έχουν πάρει τα γύρω τραπέζια. Κοίτα εκείνο το πιάτο το πολύχρωμο. Σαλάτα του σεφ. Αχ! Εμείς γιατί δεν πήραμε; Που θα την βρούμε στην Αθήνα. Βγάζουμε φωτογραφίες. Και μαζί και ο καθένας χωριστά. Γλυκό. Να πάρουμε γλυκό. Παγωτό σοκολάτα. Καλά και τα δικά τους τα παραδοσιακά γλυκά, αλλά παχαίνουν. Κοίτα σε τι ωραίο πιάτο μας το έφεραν!
Γρήγορα να φύγουμε. Πρέπει να κάνουμε βραδινή βόλτα. Καφέ πρώτα, μπύρα μετά. Τι ωραία η χώρα την νύχτα. Κοίτα το κτήριο εκεί. Τα αρχαία πιο πέρα. Τέλεια! Ποια είναι η ιστορία τους; Ποια η σημασία τους; Κανείς δεν ξέρει. Τι μας νοιάζει. Διακοπές είμαστε. Αρκεί που είναι ωραία. Ακόμα και ψεύτικα να είναι. Μας αρέσουν τόσο πολύ που θα τους συγχωρούσαμε. Κοιτά με τους γύρω μας και βγάζουμε φωτογραφίες. Και μαζί και ο καθένας μόνος του.
Βλέπουμε ένα μονοπάτι. Να, από εκεί να πάμε. Γρήγορα. Φτάσαμε σ’ ένα λοφάκι. Αδιέξοδο. Αδιέξοδο με θέα την θάλασσα όμως. Α τι ωραία! Γρήγορα φωτογραφίες. Και μάζι και ο καθένας μόνος του. Κανείς δεν πρέπει να έρχεται εδώ, μόνο εμείς θα έχουμε αυτές τις φωτογραφίες. Ναι, κάνεις. Μόνο που το κρυμμένο λοφάκι μας είναι γεμάτο σκουπίδια που μαρτυρούν ότι μόνο οι μόνοι που δεν έχουν πάει είναι οι καθαριστές τους δήμου.
Φτάνει. Κουραστήκαμε. Πάμε ξενοδοχείο. Είναι αργά. Ύπνος.
Ξημέρωσε. Γρήγορα να ξυπνήσουμε. Γρήγορα, ίσα-ίσα προλαβαίνουμε το πρωινό. Μετά βόλτα, μπάνιο, φαγητό, ξενοδοχείο και φύγαμε για το σπίτι.
Τι ωραία που ήταν!!!
Βλέπουμε τις φωτογραφίες τον υπολογιστή. Για πρώτη φορά βλέπουμε και δεν κοιτάμε το νησί. Ήμασταν εμείς εκεί;
Τι ωραία που ήταν;
Ωραία una sega. Porca troia...
Καλύτερα να μέναμε Αθήνα...
Related Posts with Thumbnails