Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Alopecia - Why?



Αρχίζεις από το εξώφυλλο. Μοιάζει με εξώφυλλό παιδικού βιβλίου. Ουρανός. Σύννεφα. Σύννεφα που πάνω τους γράφετε το όνομα του άλμπουμ Alopecia με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Σύννεφα που βρέχουν χέρια που ζητιανεύουν και πάνω τους γράφετε το όνομα του τρίο (που έγιναν πέντε) Why?. Σύννεφα που πάνω τους περπατάν άσπρα και καφέ άλογα. Ένα ονειρικό τοπίο που ίσως να μην σε προετοιμάζει κατάλληλα για να ακούσεις την δουλειά των Why?, αλλά τα τραγούδια σε προετοιμάζουν κατάλληλα για να δεις την εικόνα.
Οι Why? είναι το συγκρότημα των αδελφών Wolf (Yoni και Josiah) και του Doug McDiarmid, όπου γνωρίσθηκαν σ’ ένα γυμνάσιο στο Cincinnati. Αρχικά ο Yoni ήταν μόνος του, αργότερα στο γκρουπ μπήκαν οι άλλοι δυο, ενώ πλέον έχει πέντε μέλη με την προσθήκη του Andrew Broder και του Mark Erickson. Έδρα τους η Minneapolis.
Ο ήχος τους δύσκολα να περιγραφεί. Πιάνο, ντραμς, κιθάρες, παιδικά παιχνίδια και samplers τα κύρια όργανα που χρησιμοποιούν. Όσο αφορά την φωνή φαίνετε ξεκάθαρα το hip-hop παρελθόν του Yoni, χωρίς να μπορεί να χαρακτηριστεί hip-hop, αλλά ούτε και rap. Μια fi-pop μπάντα με κάτι-σαν-rap φωνητικά (ίσως μια χαρούμενη και πιο pop εκδοχή των Stereo Nova). Χαρούμενοι ήχοι που φτάνουν στα όρια μιας γλυκιάς αυτοκτονίας. Νωχελικοί και φωτεινοί ήχοι που άνετα μπορούν να συνοδεύσουν το καλοκαίρι μας. Ενώ παράλληλα είναι αρκετά σκοτεινοί για να λειτουργούν και σαν σαουντρακ του χειμώνα.
Ακουστέ το Alopecia ολόκληρο από την αρχή μέχρι το τέλος. Το αξίζει.


Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Μη μου την carbonara τάρατε


Αχ αχ!
Μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα η carbonara. Τόσο απλό και εύκολο πιάτο γιατί μπερδεύεστε;
Μου λένε ότι θα μου φτιάξουν carbonara και φτιάχνουν ζυμαρικά με κρέμα γάλακτος, πιπεριές, μανιτάρια, μπέικον, τυρί και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το όνομα carbonara βγαίνει από τους καρμπονάροι (carbonari), τους ανθρακωρύχους. Φτωχή άνθρωποι που έτρωγαν φτωχό και εύκολο φαγητό. Δεν είχαν πολλά υλικά. Δεν είχαν κρέμα γάλακτος, δεν είχαν μανιτάρια, δεν είχαν μπέικον, δεν είχαν πιπεριές δεν είχαν τυρί. Και για να πούμε όλη την αλήθεια δεν είχαν καν λάδι. Που να τα βρούνε;
Λες και μεγάλωσαν στα Παρίσια....
Ανθρακωρύχοι είπαμε.

Ζυμαρικά είχαν.
Νερό να τα βράσουν είχαν.
Αλάτι είχαν.
Αυγά είχαν.
Είχαν και Prociuto cotto, δηλαδή Prociuto φτηνιάρικο και μάλιστα γεμάτο λίπος.
Μεράκι είχαν.
Πείνα να δεις!!!

Έβαζαν τα ζυμαρικά (150 γρ. ανά άτομο αν πείναγαν – έως και 200 γρ.- , αν είχαν και άλλο φαγητό 100 με 120 γρ.) σε άφθονο αλατισμένο νερό να βράσουν για όσο χρόνο χρειάζεται ώστε να γίνουν al dente (για να μην σου πω ότι με την πείνα που είχαν και τα ολιγόλεπτα διαλύματα για μεσημεριανό που δικαιούταν τα έβγαζαν και νωρίτερα). Έκοβαν το Prociuto cotto σε κύβους και το έβαζαν στο τηγάνι για σοτάρισμα μέχρι να πάρει χρώμα χωρίς να ξεραθεί. Αν δεν είχαν βούτυρο, το αρκετό λίπος από Prociuto cotto τους έφτανε. Σ’ ένα βαθύ πιάτο χτύπαγαν τα αυγά (ένα παραπάνω από τον αριθμό τον ατόμων που θα έτρωγαν), έβαζαν 2 - 3 κουταλιές νερό από το βράσιμο των μακαρονιών και λίγο αλατάκι. Σούρωναν τα ζυμαρικά ώστε να μείνουν μέσα στην κατσαρόλα, έριχναν το Prociuto cotto από πάνω ανακατεύοντας καλά και μετά τα αυγά σιγά-σιγά και ανακατεύοντας γρήγορα ώστε να ψηθούν τα αυγά με την θερμοκρασία των ζυμαρικών. Με αυτό τον τρόπο το αυγό δεν μύριζε και δημιουργούσε μια ωραία σαλτσούλα χωρίς να γίνει τηγανιτό. Σέρβιραν αμέσως.

Αν είχαν έβαζαν και λίγο πιπέρι.

Αυτό είναι.

Απλά πράγματα.

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Είμαι Έλληνας και πρέπει να το δείξω

Αχ εσείς οι Έλληνες. Αχ εσείς οι Νεοέλληνες. Τι μανία είναι αυτή; Στην μανία της αυτοπροβολής αναφέρομε. Όπου και να πάτε πρέπει κάτι να δείξετε.

Είμαι καλός στο ζεϊμπέκικο και πρέπει να το δείξω. Παραγγελιά. Όλοι κάτω, μόνο εγώ στην πίστα. Είμαι τύφλα στο μεθύσι, φέρνω γυροβολιές και σκορπάω αντρίλα στα γύρω, κάνω φιγούρες, δεν βλέπω κανέναν αλλά σχεδόν απαιτώ όλοι να ασχολούνται μαζί μου. Θέλω να κερδίσω τον θαυμασμό των γυναικών και τον σεβασμό των αντρών. (έλα μου ντε όμως ότι το να χορεύεις καλά σημαίνει ότι χορεύεις καλά και τίποτα παραπάνω. Πρέπει να αποδείξεις με πράξεις ότι υπόσχεσαι και όχι με τσαλιμάκια)

Είμαι κάλος οδηγός και πρέπει να το δείξω. Βάζω τέρμα τα ηχεία το τελευταίο χιτ αρκεί να έχει μπάσο και τύμπανα ικανά για σεισμική δόνηση. Κάνω σφήνες, περνάω με κόκκινο, τρέχω, κάνω κολιές, κάνω σούζες, το στήνω, βάζω στοιχήματα, μιλάω με τις ώρες για τις για τα αλλαγές που έχω κάνει στο αυτοκίνητο μου (την αγάπη μου, το παίδι μου) και τα προτερήματα του. Άσχετο αν το 90 % της χρήσης του είναι η εύρεση θέση παρκαρίσματος και το 9 % το κόλλημα στην κίνηση. Φροντίζω να έχει όλα τα συστήματα ασφαλείας αλλά δεν φορώ ζώνη.

Είμαι καλός εραστής και πρέπει να το δείξω. Μιλώ για της επιδόσεις μου αναφερόμενος στο πλήθος το γυναικών που έχω κάνει έρωτα (δεν λέω ότι καμία δεν με γούσταρε αλλά και ούτε αναζήτησε ξανά). Μιλώ για τις ατελείωτες αντοχές μου (που για μένα είναι μεγάλες, για την σύντροφο ούτε καν ανεκτές, αλλά δε με νοιάζει). Μιλώ για το τεράστιο μέγεθος του (χωρίς να λέω νούμερα – είναι γενικά μεγάλο).

Είμαι καλός στα οικονομικά και πρέπει να το δείξω. Κλέβω όσο γίνετε την εφορία και το κράτος (δηλαδή έμενα τον ίδιο). Φροντίζω την παραοικονομία και χαίρομαι αφού αυτή έσωσε την Ελλάδα από την κρίση. Είμαι το νέο είδος μαυραγορίτη και το διατυμπανίζω.

Είμαι καλός μάγειρας και πρέπει να το δείξω. Δεν είναι τυχαίο που η τηλεόραση είχε γεμίσει εκπομπές μαγειρικής οπού το θέμα είναι να θάψείς το φαγητό του άλλου και να πεις ποσό καλύτερα θα το έκανες εσύ (άσχετα αν δεν το έχεις μαγειρέψει ποτέ). Προσθέτω όσο περισσότερα υλικά μπορώ χωρίς να σκέφτομαι αν ταιριάζουν, αρκεί να ηχεί ευχάριστα το όνομα τους το ένα δίπλα στο άλλο, ούτως ή αλλιώς τα αγόρασα πάμφθηνα. Δεν πιστεύω στις μαλακιές περί πρώτων υλών. Αφού κάνεις πλέον δεν δοκιμάζει και δεν γεύεται το φαγητό, απλώς το καταπίνουμε. Μένουμε στην πρώτη εντύπωση και στον πρώτο επίπεδο. Μένουμε στα μπαχάρια. Ρίξε μπαχάρια και αλάτι, πρόσθεσε ντομάτα ή κρέμα γάλακτος και κανείς δεν θα καταλάβει τις χαμηλής ποιότητας πρώτες ύλες και την παρασκευή δίχως εμπειρία.

Είμαι καλός πολιτικός και πρέπει να το δείξω. Έχω τις λύσεις για κάθε πρόβλημα σου. Έχω τουλάχιστον ένα πρόβλημα για κάθε λύση σου. Δεν μετρά κάνεις. Μόνο εγώ τα ξέρω όλα. ‘Μορέ κάνε με πρωθυπουργό για μια μέρα και θα δεις...’

Είμαι καλός γονιός και πρέπει να το δείξω. Στέλνω το παιδί μου από το πρωί μέχρι το βράδυ σε φροντιστήρια, σχολεία, αθλητικές δραστηριότητες και ωδεία (αρκεί να μην είναι σπίτι). Του αγοράζω πράγματα (για να αναπληρώσω έμενα). Του έχω πάρει υπολογιστή και τηλεόραση στο δωμάτιο ώστε να μην με ενοχλεί όταν είμαι σπίτι. Είμαι και hiteck γονιός και επικοινωνώ με τα παιδία μου με mail και sms.

Είμαι Θεός και πρέπει να το δείξω.

Είμαι καλός μαλάκας και πρέπει να το δείξω.

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Soap & Skin - Lovetunes For Vacuum



Δεν είναι ξωτικό, δεν είναι η bjork, δεν είναι η tori amos, δεν είναι μάγισσα του μεσαίωνα, δεν είναι βαμπίρ. Είναι η αυστριακή Anja Plaschg. Είναι μόλις 18 χρονών.
Ανακάλυψα το Lovetunes For Vacuum για πρώτη φορά λίγο καιρό αφότου είχα δει την ταινία Άσε το κακό να μπει. Ακούγοντας το αισθανόμουν να ξαναβλέπω την ταινία. Ερχόταν στο μυαλό μου συνέχεια η εικόνα του μικρού βαμπίρ. Αν και η δουλεία των Soap & Skin δεν έχει καμία σχέση με το Άσε το κακό να μπει φαίνετε να έχει γραφτεί για να ντύσει της εικόνες του. Τις φωτεινές εικόνες μια μικρής και ήσυχης κωμόπολης κάπου στην Σουηδίας, την περίοδο του χειμώνα όπου κυριαρχεί η νύχτα, το κρύο, το χιόνι, τα κεριά και η κατάθλιψη. Την φωτεινότητα που δίνουν οι αντανακλάσεις της φωτιάς πάνω στο χιόνι και τα λευκά πρόσωπα των κατοίκων της.
Την εξαίσια φωνή της Anja Plaschg, σπαρακτική συνοδεύουν κυρίως μινιμαλιστικές συνθέσεις πιάνου και πιο σπάνια βιολί, ακορντεόν και synthesizer. Συν τις κραυγές και το κλάμα ενός μωρού στο instrumental Turbine Womb. Στο πρώτο άκουσμα τα τραγούδια φαντάζουν νανουρίσματα, έπειτα έρχεται ο φόβος και ο εφιάλτης, και τελικά η κάθαρση. Το Lovetunes For Vacuum χορεύει γύρο από τον θάνατο και την ύπαρξη. Χωρίς να τα διαχωρίζει αλλά να τα θεωρεί ενιαία. Οι τίτλοι των κομματιών δεν είναι τυχαίοι, Sleep, Cry Wolf, Spiracle, Marche Fynebre, The Sun, Thanatos, Brother of Sleep...
Εξαιρετική δουλειά. Την λάτρεψα.

Related Posts with Thumbnails