Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

ζήλια


Πρέπει να ομολογήσω ότι οι Ιταλοί είμαστε πολύ ζηλιάρηδες. 

Τα παλιά τα χρόνια σας πήραμε τους Θεούς, την φιλοσοφία, τις επιστήμες, την λογοτεχνία και κάτι ψιλά... 

Κάνετε επανάσταση για να ενωθείτε εσείς, επανάσταση για να ενωθούμε και εμείς λίγο αργότερα. 

Πριν από μερικά χρόνια ζηλεψαμε και σας πήραμε την Μπαρμπα, τον Αναστόπουλο, τον Γεωργάτο και τον Καραγκούνη. 

Αλλά και τελευταία. Μπερμπάντη πρωθυπουργό εσείς (Αντρέα), μπερμπάντη και εμείς (Μπερλουσκα). Κρίση εσείς, κρίσή και εμείς. Δοτή κυβέρνηση εσείς, δοτή κυβέρνηση και εμείς. 

Και το τελευταίο, σεισμούς εσείς από κοντά και εμείς 
Να ήταν η ζήλια ψώρα.. 

 Τι θα ακολουθησει άραγε;

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Νεροποντή – Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ήμουν πάντα της ιδέας ότι ο αριθμός των καλών άλμπουμ που βγαίνουν είναι πάνω κάτω σταθερός στον χρόνο. 
Απλά τα τελευταία χρόνια είχε αυξηθεί υπερβολικά ο αριθμός των άλμπουμ-σκουπιδίων με αποτέλεσμα να πρέπει να σκάβεις πολύ για βρεις τα διαμάντια. 

Κάπως έτσι το 2009 έχασα την κυκλοφορία της Νεροποντής του Αλκίνου Ιωαννίδη. Τα καλά πράγματά όμως δεν χάνονται και να που ήρθε ο χρόνος του. Αρχικά με τράβηξαν οι στίχοι του τραγουδιού Πατρίδα, οπού βλέπεις να περνάνε από μπροστά σου εικόνες ωμές, αληθινές και καθημερινές από τις τελευταίες δεκαετίες.
Μετά άκουσα και το Ήταν ανάγκη, έδεσε το γλυκό και κόλλησα για τα καλά.  
Υπάρχουν βέβαια και τα χιτακια που ακόμα δεν ολοκλήρωσαν την αποστολή τους (Ο δρόμος σου είσαι εσύ, Πέρασμα, Μη με κλειδώνεις). 
Άκου το βαλκανικό Μια νύχτα, το βυζαντινό Πέρασμα, το ειρωνικό Επιτυχία!, και μελαγχόλησε με τα Απόψε και Αύριο.


Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Cara Befana

Cara Befana, 
βλέπω ότι αργείς αλλά τελικά τα καταφέρεις από ότι σου ζήτησα το 2010 μου τα έφερες όλα (εκτός ενός) ώστε και σε δύο δόσεις. 
Όσο αναφορά το γράμμα μου το 2011 μάλλον το ξέχασες ή έχασες. 
Επειδή είμαι καλό και μεγαλόψυχο παιδάκι σε συγχωρώ, το ξεχνώ και συνεχίζω με το γραμμα μου για τα δώρα που θέλω να μου φέρεις το 2012. 
1. Να φέρεις ένα μπουκάλι Martini Rosso στο Medez μπας και πιούμε καμιά φορά ένα Negroni όπως πρέπει. 
2. Να φέρεις γούστο στους θαμώνες του Medez μπας και σταματήσουν να πίνουν καφέ-μπακλαβά και βόκτα λεμόνι. 
3. Να ζωγραφίσεις έξω από το Medez το κάτωθι έργο, να κάνει παρέα στους καπνιστές.


4. Να μου φέρεις τα γυαλία που θα κάνουν τους άλλους να με ακούνε (και να με κοιτάνε στα μάτια) 
5. Να κανείς το ντουέτο Παπασκόνι προέδρους την Ευρωπαϊκής Ένωσής και το ντουέτο Μερκοζί προέδρους της Παγκόσμιας Τράπεζας (με αντιπρόεδρο τον Πάγκαλο), μπας και πέσει το σύστημα μια ώρα αρχύτερα 
6. Να φέρεις ένα Όσκαρ στην Κωλομπίανα 
7. Σε αντίθεση με το 2010 να φέρεις και άλλο κάρβουνο για μπάρμπεκιου και για να ζεσταίνουμε το κοκαλάκι μας.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Το Δόγμα του Σοκ – Ναόμι Κλάιν



Είναι κάπως βαρύ βιβλίο. 
Αν θες να το παίρνεις για να διαβάζεις κάτι στο Μετρό ενώ πας στην δουλειά, πριν το αρχίσεις να κανείς 2-3 μήνες γυμναστήριο τουλάχιστον 2 ώρες την μέρα. Αν θές να διαβάζεις στο κρεβάτι πριν κοιμηθείς, ετοιμάσου για ρυνοπλαστική. 
Η Ναόμι Κλάιν, γράφει ένα βιβλίο τόσο φρέσκο όσο και ξεπερασμένο (για την Ελλάδα). Αναφέρεται στο κοντινό παρελθόν «μακρινών» χωρών που ίσως να εξηγούν το δικό μας σήμερα. Σε βοηθά να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία 2 χρόνια (ή καλύτερα τα τελευταία 20 χρόνια) και τι αρχίζει να συμβαίνει στην Ιταλία τώρα. Χωρίς να αναφέρεται στην Ελλάδα ή την Ιταλία.
Το Δόγμα του Σοκ αναλύει και περιγράφει τα νέα παγκόσμια δεδομένα και φτάνει στο συμπέρασμα ότι όλοι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση αμόκ που μας εμποδίσει στο να αντιδράσουμε. Το ταξίδι της Ναόμι αρχίζει από της ανακριτικές τεχνικές της ΣΙΑ και τα παράνομα εργαστήρια βασανιστηρίων της (πληρωμένα από τους φορολογούμενους). Μέσα από αυτά προσπαθεί να εξηγήσει το ψυχολογικό οικονομικό και κοινωνικό σοκ που όλοι ζούμε σήμερα. 
Έπειτα πηγαίνει στην Χιλή του Πινοσετ, μιλά για τις «ωδίνες του τοκετού» και ένα τούβλο που έσπειρε την καταστροφή στους χιλιανούς, χάρισε ένα Νόμπελ οικονομίας στον εμπνευστή του Μίλτον Φριντμαν το 1976 και τον επόμενο χρόνο ένα Νόμπελ ειρήνης στην Διεθνή Αμνηστία που πήγε να σώσει τους χιλιανούς από το τούβλο. 
Ανακατεύει την φράση του Μακιαβέλι «Τα πλήγματα πρέπει να επιφέρονται όλα ταυτόχρονα, ώστε, όντας λιγότερο αισθητά, να ενοχλούν λιγότερο» για να εξηγήσει ένα «όργιο αυτοακρωτηριασμού», την λογική του ναρκομανή που ψάχνει την επόμενη δόση του και το πως «Άνθρωποι βρέθηκαν στην φυλακή προκειμένου οι τιμές να είναι ελεύθερες»
Κάνει μια στάση στο Σικάγο και τα παιδιά του, μιλά για τις οικονομικές θεωρίες τους που δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν στην Αμερική και πως αυτές εφαρμόστηκαν στην νότια Αμερική με τις οικονομικές βοήθειες του Φόρντ και των αμερικανών φορολογούμενων. Από εκεί πάει στην Μεγάλη Βρετανία της Μαργκαρετ Φάτσερ για να πει μια ιστορία για δυο καραφλούς που μάλωναν για μια τσατσάρα. Μετά ξανά στην Νότια Αμερική και στην Ουρουγούαη και μέσα από την ιστορία της αναφέρετε στην Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Θυμάται ότι οι μεταρρυθμίσεις υπέρ της ελεύθερης αγοράς μετά από τα γεγονότα της Τιενανμεν έγιναν γιατί «Ασφαλώς και δεν πρέπει να σταματήσουμε να τρώμε εξαιτίας του φόβου ότι κινδυνεύουμε να πνιγμούμε από το πολύ φαγητό». Στο γαϊτανάκι του Δόγματος μπαίνει και η Πολωνία, η Αργεντινή, η Σερβία, η Ουγγαρία, η Νότια Αφρική, η Ρωσία, το Ιρακ, η Γερμανία αλλά και η Αμερική
Το Δόγμα του Σοκ είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσεις το 2012.


«Οι ιδέες έχουν συνέπειες»
Related Posts with Thumbnails