Δημοσιογραφία. Πολλές λέξεις ειπώθηκαν αυτές τις μέρες περί δημοσιογραφίας. Ωραίες λέξεις. Η μια τοποθετημένη δίπλα στην άλλη.
Δημοσιογραφία. Η τέταρτη εξουσία. Εξουσία που υπηρετεί τον δήμο, τον λαό, την δημοκρατία. Όπως και οι άλλες τρεις εξουσίες, βεβαίως-βεβαίως.
Δημοσιογραφία. Ένα επάγγελμα που στόχος του είναι τα αντιλαμβάνεται και να καταγράφει τα γεγονότα, αλλά και να αναδεικνύει και να καυτεριάζει τα κακώς κείμενα.
Δημοσιογραφία. Ένα επάγγελμα που καλώς έχει επιπλέον συγκεκριμένα δικαιώματα για να υπηρετεί τα συμφέροντα του δήμου.
Όλα αυτά θεωρητικώς. Γιατί πρακτικώς τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι...
Μέσα σ’ αυτό το «άρρωστο» περιβάλλον της δημοσιογραφίας γεννήθηκε και το τρωκτικό. Άλλο ένα δείγμα κακής λειτουργίας της δημοσιογραφίας.
Όταν λοιπόν οι «τίμιοι» και «φιλότιμοι» δημοσιογράφοι ήθελαν να εξηγήσουν τον κακό δρόμο που έχει πάρει η δημοσιογραφία, έδειχναν με το δάκτυλο την δημοσιογραφία του τρωκτικού.
Προφανώς δεν έχουν κάποιο καθρέπτη μπροστά τους.
Είναι μέρος του προβλήματος της κακής δημοσιογραφίας και σε μεγάλο μέρος πατέρες του, και όχι εξεταστές του.
Φαντάζομαι τώρα που έκλεισε το τρωκτικό όλα είναι μέλι-γάλα. Τώρα η δημοσιογραφία θα μπει στην κολυμπήθρα της τηλεοπτικής δημοκρατίας και θα βγει καθαγιασμένη,
φαντάζονται...
Και τώρα τι θα κάνουν χωρίς βαρβάρους;
Ήταν και αυτοί μια κάποια λύση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου