Gorillaz - Plastic Beach

          Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια η δημιουργία των Gorillaz, από τον Damon Albarn και τον Jamie Hewlett αποτελούσε τον talk of the town μεταξύ των νέων σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Εκείνη την εποχή ήταν σίγουρα ότι ποιο φρέσκο υπήρχε. Σήμερα; Πριν από λίγες μέρες οι Gorillaz κυκλοφόρησαν το Plastic Beach. Πολύ μακριά από τον brit pop κόσμο των Blur και πολύ πιο κοντά στον mainstream κόσμο των καρτούν, το Plastic Beach είναι φτιαγμένο για να το λατρέψουν κοινό, αγορές και κριτικοί.

          Είναι το pop άλμπουμ που κάθε εταιρία να ήθελε να έχει αυτή την εποχή. Φτάνει εύκολα στον αφτί του καθένα, ενώ γαργαλά και το αφτί του indie κόσμου. Τραγούδια αυτού του άλμπουμ θα ακουστούν σε όλα τα supermarket, σε όλα τα ασανσέρ, σε όλα τα ραδιόφωνα, σε όλα τα κλαμπ, και θα παίξουν ως χαλί σε άπειρα τηλεοπτικά προϊόντα.

          Την αρχή κάνει το ορχηστικό Orchestral Intro που σε κάνει να νοιώθεις ότι μπαίνεις στον κόσμο μιας ταινίας και όχι ενός δίσκου. Αμέσως μετά ο Snoop Dogg σε καλωσορίζει με το “Welcome To The World Of Plastic Beach, πάτα πάνω στο γνωστό τραγούδι του Gil Scott Heron και το γυρίζει ανάποδα με τις παιχνιδιάρικες και ειρωνικές του ρίμες σε The Revolution Will Be Televised. Έτοιμο καλοκαιρινό dance rap χιτάκι. Μετά White Flag με ανατολίτικους ρυθμούς, Bollywood βάσεις, Hollywood αναπτύξεις και old school rap από Bashy, Kano και the National Orchestra for Arabic Music. Το Rhinestone Eyes κάνει κρα! από χιλιόμετρα ότι είναι Gorillaz, και θα μπορούσε να είναι σε οποιοδήποτε από τα άλμπουμ τους. Το Stylo είναι το mega hit τους δίσκου, πρώτο single και video clip του δίσκου (με τον σε ρόλο αστυνομικού). Και btw εξαιρετικό δέσιμο διαφορετικών μουσικών στοιχείων και φωνών (Damon, Mos Def και Bobby Womack). Υπάρχουν τραγούδια έτοιμα για ιαπωνική ταινία κομικ όπως το Superfast Jellyfish , On Melancholy Hill, Plastic Beach (feat. Mick Jones και Paul Simonon), Cloud of Unknowing (feat. Bobby Womack και Sinfonia Viva), Pirate Jet. Ο Robbie Williams θα βρίζει που ο Damon δεν του έδωσε το Empire Ants (feat. Little Dragon) για να το κάνει χριστουγεννιάτικο νούμερο ένα. Ενώ στο Broken ο Damon θα βρίζει τον Robbie που δεν έχει την φωνή του.

          To Glitter Freeze (feat. Mark E Smith) περιμένει κάτω και γύρω από την ντισκομπάλα. Στο Some Kind of Nature βρίσκουμε ως καλεσμένο τον Lou Reed, ίσως το μοναδικό τραγούδι που θυμίζει πρώτες εποχές Blur (ίσως λόγο της φωνής του Lou Reed).

          Ξεχάστε την βρετανική φρεσκάδα, εδώ κυριαρχούν λαμπερές rap ατμόσφαιρες, το αμερικανικό hip hop, σοουλ και ιαπωνικά καρτούν. Νοιώθεις σαν να βρίσκεσαι μέσα σε καρτούν φιλμ. Ή ακόμα καλύτερα σαν να παίζεις video game. Τα ορχηστικά κομμάτια αρχής και τέλους βοηθούν τα μέγιστα σε αυτό. Τεχνική στο μέγιστο.

          Οι Gorillaz πριν από 10 χρόνια έδειξαν ένα δρόμο, επηρέασαν πολλούς, και τώρα πατάν πάνω στο στυλ τους με την μέγιστη τεχνική κατάρτιση και συνδρομή και φτιάχνουν ένα δίσκο που αν είχε βγει πριν από 5 χρόνια θα ήταν ένα διορατικό αριστούργημα, αλλά σήμερα είναι απλά μια πολύ καλή δουλειά. Όσο και αν μου αρέσει να μην μοιράζομαι την αγαπημένη μουσική μου με την μητέρα μου, όσο και αν δεν είναι τίποτα καινούργιο πρέπει να παραδεκτό ότι μου αρέσει. Όσο παράξενο και αν ακούγεται το Plastic Beach είναι πραγματικά εντός πλαισίου, το αντιλαμβάνεται, αλλά και το ειρωνεύεται. Πλαστικά όνειρα, πλαστικές παραλίες, τηλεοπτικές επαναστάσεις φέρονται να είναι ζεστές και λαχταριστές μέσα σε 3 λεπτά χάρη στον φούρνο μικροκυμάτων. Οι Gorillaz βουτάνε στην Pop κουλτούρα με την καλύτερη τεχνική του σήμερα. Και το κάνουν τόσο καλά όσοι λίγοι...