Massive Attack - Heligoland

Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που οι Massive Attack κυκλοφόρησαν το Blue Lines. Μαζί με τους Portishead μας χάρισαν μερικά από τα καλύτερα άλμπουμ στην δεκαετία του 90, και επηρέασαν την μουσική των 90ς όσο λίγοι. Πλέον δεν βγάζουν δίσκους τόσο συχνά, αφού έχουν περάσει 7 χρόνια από το 100th Window, 12 από το Mezzanine και 16 από το Protection. Απόδειξη του πόσο μπροστά ήταν από την εποχή τους και το πόσο κλασσικοί είναι οι τρεις πρώτοι δίσκοι τους, είναι ότι καταφέρνουν ακόμα χωρίς να έχουν αλλάξει τον ύφος τους, όχι απλά να μην κουράζουν, αλλά και να γράφουν εξαιρετικά τραγούδια. Μην ξεχνάμε ότι η dubster, που τόσο εκθειάστηκε στα 00ς, στην trip hop βασίζεται. Αντί λοιπόν να καταφύγουν στο εύκολο μονοπάτι και να κάνουν dubster, συνεχίζουν το δρόμο τους και επιπλέον, κατά την άποψη μου, πάνε την μουσική τους ένα βήμα παραπέρα.

Το Heligoland είναι ένα άλμπουμ δουλεμένο και γραμμένο στον ‘δρόμο’, αφού πήρε την τελική του μορφή κατά την διάρκεια των συναυλιών που κάνανε τα τελευταία χρόνια. Κακά τα ψέματα τα κομμάτια έχουν έντονα live ύφος και χαρακτηριστικά. Βέβαια και η επιστροφή του Daddy G, βοηθάει αρκετά τον 3D που είχε μείνει μόνος του για κάμποσο καιρό. Κύριο χαρακτηριστικό του οι πολλές συνεργασίες: Horace Andy, Tunde Adebimpe (TV On The Radio), Hope Sandoval (Mazzy Star), Guy Garvey (Elbow), Martina Topley-Bird, Adrian Utley (Portishead) και Damon Albarn (Blur, Gorillaz).

Γενικά το Heligoland είναι φτιαγμένο για να παιχτεί live και να ξεσηκώσει το κοινό (δεν βλέπω την ώρα να τους ξαναδώ ζωντανά). Δεν είναι άλλωστε τυχαία η μακρά διάρκεια των κομματιών, αλλά και ούτε ο άργος τρόπος αναπτυξής τους. Απαιτούν χώρο και χρόνο για να αναπτυχθούν. Πιο ειδικά έχω κολλήσει με το Pray For Rain, που ανοίγει το δίσκο, που κάνει κρα από μακριά ότι είναι τραγούδι των Massive Attack και θα μπορούσε άνετα να είναι σε ένα από τα 3 πρώτα άλμπουμ τους. Το φανταστικό Splitting the Atom (πόσο μας είχε λείψει η φωνή του Horace Andy) είναι αντάξιο του Karmocoma. Με ξάφνιασε ευχάριστα η φωτεινότητα του Psyche, που λειτουργεί καθαρτικά σε ένα τυπικό σκοτεινό άλμπουμ. Το Paradise Circus είναι ένα επικό κομμάτι αλλά και ένα από τα πιο ‘γλύκα’, μελωδικά και οργανικά τραγούδια των Massive Attack (δες το official video εδω). Βεβαίως-βεβαίως δεν υπάρχουν λόγια για να ευχαριστήσουμε το γκρουπ για το Atlas Air (κομματάρα!!!).

Κάποιες φορές τα φωνητικά θα μπορούσαν τα μην υπάρχουν όπως στο Girl I Love You. Είναι αλήθεια ότι στο Heligoland υπερέβαλλαν στα φωνητικά, καθώς και ότι η επιλογή του Damon Albarn ήταν ατυχής.

Το Heligoland είναι ένα σκοτεινό, μαύρο και ονειρικό άλμπουμ.

Είναι το Heligoland αριστούργημα; Μάλλον είναι νωρίς ακόμα να πούμε...