Δεν είναι ξωτικό, δεν είναι η bjork, δεν είναι η tori amos, δεν είναι μάγισσα του μεσαίωνα, δεν είναι βαμπίρ. Είναι η αυστριακή Anja Plaschg. Είναι μόλις 18 χρονών.
Ανακάλυψα το Lovetunes For Vacuum για πρώτη φορά λίγο καιρό αφότου είχα δει την ταινία Άσε το κακό να μπει. Ακούγοντας το αισθανόμουν να ξαναβλέπω την ταινία. Ερχόταν στο μυαλό μου συνέχεια η εικόνα του μικρού βαμπίρ. Αν και η δουλεία των Soap & Skin δεν έχει καμία σχέση με το Άσε το κακό να μπει φαίνετε να έχει γραφτεί για να ντύσει της εικόνες του. Τις φωτεινές εικόνες μια μικρής και ήσυχης κωμόπολης κάπου στην Σουηδίας, την περίοδο του χειμώνα όπου κυριαρχεί η νύχτα, το κρύο, το χιόνι, τα κεριά και η κατάθλιψη. Την φωτεινότητα που δίνουν οι αντανακλάσεις της φωτιάς πάνω στο χιόνι και τα λευκά πρόσωπα των κατοίκων της.
Την εξαίσια φωνή της Anja Plaschg, σπαρακτική συνοδεύουν κυρίως μινιμαλιστικές συνθέσεις πιάνου και πιο σπάνια βιολί, ακορντεόν και synthesizer. Συν τις κραυγές και το κλάμα ενός μωρού στο instrumental Turbine Womb. Στο πρώτο άκουσμα τα τραγούδια φαντάζουν νανουρίσματα, έπειτα έρχεται ο φόβος και ο εφιάλτης, και τελικά η κάθαρση. Το Lovetunes For Vacuum χορεύει γύρο από τον θάνατο και την ύπαρξη. Χωρίς να τα διαχωρίζει αλλά να τα θεωρεί ενιαία. Οι τίτλοι των κομματιών δεν είναι τυχαίοι, Sleep, Cry Wolf, Spiracle, Marche Fynebre, The Sun, Thanatos, Brother of Sleep...
Εξαιρετική δουλειά. Την λάτρεψα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου