Sherlock Holmes

Πριν από αρκετά χρόνια (1887) ένας συγγραφέας από το UK (ο σκοτσέζος Sir Arthur Conan Doyle) αρχίζει να εκδίδει μια σειρά βιβλίων που έχουν στα κεντρικό ήρωα έναν ντεντέκτιβ στο Λονδίνο της εποχής που λύνει διαφορά μυστήρια και σώζει το κόσμο από κακούς ανθρώπους και το έγκλημα. Ο ήρωας είναι γοητευτικός, αντισυμβατικός, μποέμης, έξυπνος, με φλεγματικό χιούμορ, ξέρει πολεμικές τέχνες, χρησιμοποιεί διάφορα όπλα, κερδίζει πάντα, μιλά αγγλικά με τέλεια προφορά και είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από την αστυνομία, την οποία βοήθα. Επιπλέον στον ήρωα μας αρέσει το καλό φαγητό και το καλό κρασί.

Σήμερα οι κινηματογραφικές εταιρίες παίρνουν αυτόν το ήρωα και δημιουργούν ένα μπλογκμπαστερ.

Η ταινία έχει καταιγιστικό ρυθμό και δράση, ξύλο, όπλα, όμορφες γυναίκες που προσπαθούν είτε να βοηθήσουν είτε να βάλλουν τρικλοποδιές στον ήρωα μας, αλλά είναι πάντα ερωτευμένες μαζί του. Υπάρχουν βέβαια ανάλογες μουσικές, πολλά εφέ, και ένας κακός που θέλει να καταστρέψει τους πάντες και να κυριαρχήσει στον κόσμο.

Πάει την βλέπει όλη η οικογένεια και περνά μια χαρά, αφού αποτελεί ένα ευπρεπέστατο πακέτο διασκέδασης.

Το όνομα του ήρωα είναι Holmes, Sherlock Holmes!!!

Υποσημείωση. Κύριε Ritchie, καλός και άγιος (αν και σας προτιμώ στις 2 καπνισμένες κάννες και την Αρπαχτή), αλλά κάνατε πολλά λάθη στην σκηνή με το κρασί. Έχουμε να κάνουμε με ένα Margaux του 1858. Τα κρασιά της περιοχής άρχισαν να θεωρούνται Ονομασίας Προελεύσεως από το 1855, άρα δεν μπορεί να μην υπάρχει κάτι στην φιάλη που να το υποδηλώνει. Όταν ανοίγουμε μια φιάλη δεν τρυπάμε το κάτω μέρος του φελλού. Στην σκηνή το τιρμπουσόν έχει περάσει περίπου 5 εκατοστά κάτω από το φελλό (καλά τι ανοικτήρι είναι αυτό;). Τα ποτήρια που χρησιμοποιείται δεν ήταν αυτά που χρησιμοποιούσαν την εποχή για κρασί. Το χρώμα το κρασιού υποδηλώνει ένα φρέσκο κόκκινο κρασί και όχι ένα Cabernet Sauvignon περίπου 30 χρονών. Άσε που με έπιασε η καρδιά μου βλέποντας αυτή την άκαρδη να χαλάει ένα τέτοιο κρασί...