Πριν από δύο χρόνια οι Flying Lotus είχαν βγάλει ένα εξαιρετικό άλμπουμ το οποίο ακόμα δεν χορταίνω να ακούω (Los Angeles). Περίμενα με μεγάλη αγωνία το επόμενο βήμα τους. Και ξαφνικά φέτος βγήκε το Cosmogramma. Τις πρώτες φορές που το άκουσα δεν με έπεισε. Δεν το κατάλαβα. Μου φάνηκε πολύ περίεργο, πολύ διαφορετικό με ότι έχω ακούσει μέχρι τώρα και γενικά πολύ νέο. Είπα λοιπόν ας το αφήσω να ‘μεστώσει’, ας του δώσω λίγο χρόνο. Έτσι το άκουσα αρκετές φορές και κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Ακόμα δεν με έχει πείσει από την μία, αλλά από την άλλη έβγαλα τα ακόλουθα συμπεράσματα:
Αν είσαι νευριασμένος θα σου κάνει τα νεύρα σμπαράλια.
Αν είσαι αγχωμένος θα σε τσιτώσει ακόμα περισσότερο.
Αν είσαι καυλωμένος θα σε αποτελειώσει.
Αν θέλεις να απομονωθείς και να συγκεντρωθείς στις σκέψεις θα υψώσει ένα αόρατο τοίχος τριγύρω σου.
Αν θέλεις να ξεπατωθείς στο χορό θα λειτουργήσει ως το καλύτερο έκσταση.
Αν θέλεις να μείνεις ξάγρυπνος θα καταλήξεις κουκουβάγια.
Αν θέλεις να τρέξεις θα σε κάνει Μορις Γκριν.
Αν θέλεις να ακούσεις απλά μουσική προτίμησε καλύτερα κάτι άλλο.
Το Cosmogramma δεν είναι για νορμάλ καταστάσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου