Τρύπες

     Είναι μήνες τώρα που ακούω και διαβάζω διθυράμβους για το νέο άλμπουμ High Violet των The National. Ειλικρινά δεν καταλαβένω τι του βρήσκουν. Όχι ότι είναι κακό. Αλλά όχι και αριστούργήμα. Πήραν καμιά δεκαριά χιλιάδες από τα αλτέρνατιβ άλμπουμ της τελευταίας δεκαετίας, τα έβαλαν στο μίξερ και με μεγάλη μαεστρία και άριστη τεχνική έδωσαν ένα μέτριο αποτέλεσμα που λίγοι θα θυμούνται σε μερικά χρόνια. Μια σούπα άνοστη. Μια τρύπα στο νερό.

     Τρύπα που στην δική μου περίπτωση γέμισαν οι Cocorosie με το Grey Oceans, το οποίο έχουν θάψει σχεδόν οι πάντες.

     Για όσους δεν γνωρίζουν είναι οι Cocorosie είναι ένα καλτ γυναικείο ντουέτο που αν και ενήλικες τους αρέσει να παίζουν ακόμα με τα παιδικά τους παιχνίδια ακόμα και να βγάζουν μουσική από αυτά. Ενώ κάνουν καταπληκτικές και αξέχαστες ζωντανές εμφανίσεις.

     Μπορεί το Grey Oceans να μην είναι το καλύτερο άλμπουμ του, άλλα είναι εξαιρετικό ειδικά για τα καλοκαιρινά απογεύματα. Ειρωνικές, παιχνιδιάρες, λυρικές και δροσερές όπως πάντα. Στα highlights τα Trinity's Crying, R.I.P. Blue Face, Smokey Taboo, Hopscotch, Lemonade και The Moon Asked The Crow.

     Αλλα περί ορέξεως...o καθένας με την τρύπα του!