Άντε και μια τελευταία λίστα για φέτος. Μια λίστα για τα πιο αγαπημένα soundtrack της δεκαετίας που μας αφήνει. Σίγουρα η πιο υποκειμενική λίστα. Οι μουσικές συνδυασμένες με κινηματογραφικές εικόνες δημιουργούν ένα μίγμα τόσο συμπαγές που δύσκόλα το διαχωρίζεις. Γι αυτό το λόγο είναι δύσκολο, έως αδύνατο, να σου αρέσει το soundtrack αλλά όχι η ταινία, ή να σου αρέσει η ταινία αλλά όχι το soundtrack. Αναφέρομαι βέβαια σε μουσικές γραμμένες αποκλειστικά για την ταινία. Να λοιπόν το τοπ 10 της λα μαέστρα.
02. The fountain - Clint Mansell
03. Το λιβάδι που δακρύζει - Ελένη Καραΐνδρου
04. Le fabuleux destin d' Amelie Poulain - Yann Tiersen
05. The virgin suicides - Air
06. There will be blood - Jonny Greenwood
07. The hours - Philip Glass
08. Le conseguenze dell’amore - Pasquale Catalano
09. Dancer in the dark - Bjork
10. Primo Amore - Banda Osiris
Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι θεωρώ τον Clint Mansell κορυφαίο στον τομέα των soundtrack την δεκαετία των 00ς. Οι μουσικές του Requiem έχουν στοιχειώσει και έμενα, όπως και πολλούς άλλους. Ίσως εδώ οι μουσικές και οι εικόνες προσφέρουν το καλύτερο πάντρεμα. Ακόμα και όταν μετά από μερικά χρόνια ανακάλυψα ότι ο βασικός ρυθμός είναι ίδιος με το Struggle for Pleasure του Wim Mertens, συνέχιζε να μου αρέσει (τι απογοήτευση και αυτή εκείνη την μέρα!!!). Όσο αναφορά το The fountain εδώ έχουμε μια περίπτωση οπού αρχικά η μουσική καπελώνει τις εικόνες, και για να καπελώσεις τις ονειρικές κινηματογραφικές εικόνες του Αρονόφσκι δεν είναι εύκολο.
Η Ελένη Καραΐνδρου είναι μια μοναδική μουσικός που καταφέρνει να δημιουργεί ατμόσφαιρες trip hop αντίστοιχής ομορφιάς των massive attack και portishead μόνο με ελάχιστες νότες από ένα πιάνο. Οι σκηνές από το λιβάδι που δακρύζει στο ποτάμι με τις βάρκες ντυμένες με τις μουσικές της Καραίνδρου σε κάνουν να ανατριχιάζεις.
Η Αμελί είναι από της πιο αισιόδοξες γυναικείες ταινίες, που συνήθως βγάζουν μια μαυρίλα, και τα τάνγκο του Yann Tiersen φροντίζουν όχι μόνο να τονώσουν τις ευχάριστες νότες της Αμελί αλλά και να την υπερβούν.
Στην άλλη μεριά υπάρχουν οι ταινίες The virgin suicides, The hours, Dancer in the dark και Primo Amore που αναφέρόνται στην μαύρη, απαισιόδοξη και πονεμένη γυναικεία φύση. Στο Dancer in the dark δυο πολύ σημαντικοί καλλιτέχνες συμμαχούν (Bjork και Trier), αλληλοεπηρεάζονται και η Bjork φτιάχνει τον μοναδικό Dogma 95 OST. Τόσο δυνατές είναι οι μουσικές των Air, που όταν αργότερα διάβασα το βιβλίο του Ευγενίδη, μπορεί οι εικόνες του φιλμ να μην μου ερχόταν στο μυαλό, αλλά ήταν αδύνατο να μη είχα την αίσθηση ότι άκουγα τις μουσικές τους καθ’ όλη την διάρκεια την ανάγνωσης. Έκτος των άλλων, οι Banda Osiris κερδίζουν το βραβείο καλύτερου soundtrack το 2004 στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, ενώ στο διαγωνιστικό ήταν και η Καραΐνδρου (λιβάδι που δακρύζει). Στην αρχή ξαφνιάστηκα, αλλά όταν είδα και τις δυο ταινίες κατάλαβα...
Για μένα το Le conseguenze dell’amore είναι η καλύτερη ιταλική ταινία της δεκαετίας και η μουσική Pasquale Catalano συμβάλει τα μέγιστα σ’ αυτό (συν τα όποια όχι πρωτότυπα τραγούδια).
Κάποια soundtracks που δεν τα κατάφεραν για λίγο: In the mood for love - Shigeru Umebayashi and V/A, The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford - Nick Cave and Warren Ellis, CIDADE DE DEUS, Slumdog Millionaire – A. R. Rahman, The Return - Dario Marianelli, Perfume: The story of a murderer - Reinhold, Johnny Klimek, Tom Tykwer, Moon - Clint Mansell (ναι πάλι αυτός!), Mar Adentro - Alejandro Amenabar, Mullholland dr. -Angelo Badalementi, ...
Αυτή ήταν και η τελευταία λίστα για φέτος, με την οποία συμμετέχω στην μπλογκοβίζιον για τα καλύτερα soundtracks της δεκαετίας και που διοργανώνει η elafini.
3 σχόλια:
Νομίζω δε σε έχω στη ψηφοφορία μας...να σε προσθέσω;
Κι επίσης, μπορείς να προτείνεις κι ένα αγαπημένο κομμάτι από soundtrack για την εκπομπή μου City Lights που θα μεταδοθεί στις 14 Ιανουαρίου
αν με θέλετε στην παρέα σας... βάλε με μέσα!
για αγαπημένο κομμάτι από το φιλμ Le conseguenze dell’amore το 'Titta' του Pasquale Catalano.
θενκς ελαφινι
into the wild tou eddy veder???????
Δημοσίευση σχολίου