Stateless - Matilda

Και έκει που ψάχνεις να βρεις ελληνικά γκρουπ που να επηρεάζονται από την ελληνική κουλτούρα με τα ματοκιάλια, πέφτεις πάνω στους Stateless.

Και οι «αναρχικοί» σου βάζουν τα γυαλιά. Τους χαρακτιρίζουν ως υβρίδυο μεταξύ Radiohead και DJ Shadow και αν λάβεις υπιψιν σου το Αrial, μπορεί και να μην έχουν άδικο. Βέβαια είναι πιο κοντά στον DJ Shadow. Είναι ότι πιο τέλειο τεχνικά έχω άκουσει έδω και καιρό. Κάθε ήχος βρισκέτε στο δευτερόλεπτο που πρέπει. Ποτέ δεν περίμενα να ταιριάζει τόσο όμορφα στην dubster μπουζούκι. Δένει υπέροχα.

Η εισαγωγή στο Matilda σε προετοιμάζει για υπέροχες μελωδίες και κινηματογράφικες ατμόσφαιρες. Είναι η δεύτερη φώνη που άκουω φέτος και μου θυμίζει Ρούσσο, μάλλον σε λάθος εποχή γεννηθικέ ο Ντέμης. Το περιέργο βέβαια είναι ότι μου αρέσει...

Η δεύτερη κάλητερη στιγμή του άλμουμ είναι το Assassinations, τα κρουστά του είναι όλα τα λεφτά. Θα μπορούσε κάλίστα να είναι άπο τα κομμάτια του καλοκαιρίου. Η τεχνική αρτιότητα των Stateless σε αυτό το κομμάτι θυμίζει Chemical Brother. Στo Visions πάλι κεντρικό ρόλο έχουν τα ανατολιτικά ενχορδά. Πολύ κάλο είναι και το μελωδικό I’m On Fire, άλλα και τα «βαλκανικά» Song For The Outsider και I Shall Not Complain.