Δεν είναι η πρώτη φορά που δηλώνω πόσο δύσκολα περνάω με την πεθερά την Μεγάλη εβδομάδα. Δεν είναι καθόλου εύκολo να βρεις μουσική που να μην την ταράζει. Θέλει μελαγχολίες, νταουνιές, κλάματα και δάκρυα. Τι να πει κανείς...
Το καλό είναι ότι κάθε χρόνο κάτι βρίσκω και σώζομαι. Φέτος τα λοιπόν με έσωσε ο Clint Mansell. Το έκανε πάλι το θαύμα του ο μπαγασάκος. Χωρίς να χρησιμοποιήσει τις ογκώδεις ατμόσφαιρες που τόσο λατρεύει κατάφερε να γράψει ένα σαουντρακ μινιμαλ και ατμοσφαιρικό παράλληλα. Το φιλμ ακόμα δεν το είδα άλλα δεν βιάζομαι κιόλας.
well done Clint Mansell!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου