Την δεκαετία του 80 την σκυτάλη είχε η Λένα Πλάτωνος, μετά την παρέδωσε στους Στέρεο Νόβα και πλέον φαίνεστε ότι τώρα την κρατά ο The Boy (κατα κόσμο Αλέξανδρος Βούλγαρης). Ποια σκυτάλη; Την σκυτάλη του να εκφράζεις μέσα από την μουσική σου την στιγμή και τις σκέψεις την νεολαίας με ένα τρόπο ωμό, διαφορετικό και δυσκολοπρόσητο. Ενώ παράλληλα είναι σχεδόν αδύνατο να σε κατατάξουν σε κάποια κατηγορία. Και στις 3 περιπτώσεις η φωνή δεν παίζει κανένα ρόλο αλλά είναι έξω από κάθε φόρμα, η μουσική είναι ηλεκτρονική και από μόνη της δύσκολα μπορεί να σταθεί. Αυτό που δένει και κρατά το σύνολο είναι ο στοίχος. Καυστικός, καυτερός, καυτός, αιχμηρός, τολμηρός....
Τα τελευταία 2 χρόνια που η κρίση ταλανίζει την Ελλάδα μου έκανε εντύπωση που η μουσική σκηνή έμενε αποχαυνωμένη μακριά από την κοινωνία, αδύναμη να εκφράσει το μίσος, την απογοήτευση, την αγανάκτηση, τον φόβο και το μπέρδεμα της κοινωνίας και κυρίως των νέων.
Και να που το πρώτο παιδί αυτής της εποχής στην μουσική γεννήθηκε από ένα Boy.
Ονομάζεται Ηλιοθεραπεία.
Το Κόψε το Χέρι που ανοίγει το άλμπουμ προσπαθεί να λειτουργήσει ως ίντρο, ως πρόλογος για αυτό που θα ακολουθήσει άλλα μάλλον σε αφήνει αρκετά μπερδεμένο και καθόλου καχύποπτο Ένα ιδιότυπο ζεϊμπέκικο ραπ που νομίζεις ότι θέλει να σε αγχώσει, ενώ σε μπερδεύει. Λογικό αφού είναι τόσο «ωμό» που σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι υπερψυμένο.
Με το Δεν Πονάει ο The Boy επιστρέφει στα παλιά του λημέρια και σε μπερδεύει ακόμα περισσότερο.
Και ενώ είσαι έτοιμος να το κλείσεις έρχεται το Αίμα, «κάψτε τα όλα, σκότωσε, πιες αίμα» και μένεις άφωνος.
Το Αυτί έρχεται να εκφράσει την σύγχυση, αφού σου ζητά να σώσεις το αυτί ότι και αν συμβεί, αμέσως μετά σε καλεί να μην τους ακούς και να κόψεις το αυτί. Σε ρώτα αν θυμάσαι τα λόγια την εθνικού ύμνου και στο καπάκι σου κόβει τα πόδια λέγοντας σου ότι είναι πολύ αργά πλέον. Βέβαια κατά ένα περίεργο τρόπο αυτό το τραγούδι θυμίζει ταινία του Νίκου Νικολαιδη.
Το Κυρία Χ Αλήθεια Λέω κτυπά απευθείας στον στόχο του χρησιμοποιώντας και πάλι ως μοτίβο το ζεϊμπέκικο μπερδεμένο με ραπ όπως τα εννοεί και τα δύο ο Βούλγαρης. Ένα ζεμπέκικο που δεν χορεύεται (εκτός αν σου φωνάξει ο Αλέξανδρος Γιατί δεν χορεύεται ρε).
Με το Ξαπλώστρες φέρετρα με ένα σκληρό και σκοτεινό τρόπο ο The Boy γίνετε ρομαντικός. Όλοι ξαποστασαν σε ξαπλώστρες φέρετρα, δεν υπάρχουν ομπρέλες είναι πολύ ακριβές για εμάς μωρό μου. Εύκολα αυτό το κομμάτι μπορεί να γίνει χιτ.
Και κάπου εκεί έρχεται το Διάλειμμα για Ανάκριση και νομίζεις ότι στα λίγα λεπτά του τραγουδιού περνά από μπροστά σου η ζωή σου σαν ταινία, ενώ σε τυφλώνει το φως της ανακρίσεως.
Το Τι κι αν είναι Σάββατο μοιάζει απάντηση στον Εξώστη των Στέρεο Νόβα.
Το Παγωμένο είναι ίσως η καρδιά του άλμπουμ αφού καταφέρνει να σου δίνει την πιο πλήρη εικόνα για το ύφος του.
Το άλμπουμ κλείνει με τον Εθνικό Ύμνο και σου αφήνει την αίσθηση ενός αρρωστημένου, σκοτεινού, σκληρού, αριστουργηματικού και ίσως κλασικού έργου.
Η Ηλιοθεραπεία κυκλοφορει μαζί με το βιβλίο Μαύρο Αίμα ή απλά μπορείς να την κατεβάσεις ελεύθερα μόνο της από εδώ.
Κατεβασέ το και άκουσε το!!!
4 σχόλια:
Επαναστατης ποπολαρος!ειχα δει καιρο τη κυκλοφορια και ειχα αγχωθει που δεν ειχες γραψει τιποτα.τωρα ηρεμησα!
afou eprepe na mestosei...
Όπως πάντα!
oxi opws panta, opws eprepe...
Δημοσίευση σχολίου