Λίγες μέρες πέρασαν από το μουσικό φεστιβάλ i-day 2011 στην Μπολόνια. Φεστιβάλ καθαρά ροκ και ανεξάρτητο χωρίς να του λείπουν τα μεγάλα ονόματα.
Αν και η ζέστη ήταν αφόρητη η αρένα του Parco Nord ήταν γεμάτη ήδη από τις 3 το μεσημέρι όταν έφτασα. Τους Keike Has The Giggles δεν τους πρόλαβα. Άκουσα το τελευταίο τραγούδι τους καθώς παρκάραμαι.
Τους Morning Parade δεν τους γνώριζα άλλα δείχνουν μια δεμένη μπάντα που αποδίδει άριστα ζωντανά και ήταν τυχεροί όσοι τους πρόλαβαν. Το γκρουπ από το Έσεξ κινείται μεταξύ post rock και post rock, και έδωσαν για τα καλά το στίγμα της βραδιάς: 100 % British!!! Για ‘μένα η τρίτη καλύτερη εμφάνιση του φεστιβάλ.
Μετά ανέβηκαν στην σκηνή οι The Wombats. Το τρίο από το Λίβερπουλ μάλλον προδόθηκε από τον ήλιο που τους βάραγε κατακούτελα. Όσο και αν προσπαθούσε ο κιθαρίστας η μπάντα ήταν βαριά και νωθρή. Έτσι μάλλον χάθηκαν και μια χρυσή μετριότητα που μάλλον στην Ελλάδα θα χαρακτηρίζονταν αξέχαστη και στην Βρετανία χάλια μαύρα. Για το κοινό της Μπολόνια αποτέλεσαν ένα ενδιαφέρον ζέσταμα.
Έπειτα ήρθαν οι White Lies. Το γκρουπ από το Λονδίνο παιχνίδισε με το κοινό προσπαθώντας να αποδείξει ότι το post rock είναι ακόμα ζωντανό. ‘Ευχάριστη’ εμφάνιση χωρίς εκπλήξεις.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στα 2 κορυφαία ονόματα του φεστιβάλ. Περιμένα με αγώνια να δω και τα δύο. Οι Kasabian έκοψαν το νήμα πρώτοι και με διάφορα. Άνοιξαν το setlist τους με το Club foot και συνέχισαν με το πολύ δυνατό Where did the love go? Έπαιξαν δυο τραγούδια από το 4ο άλμπουμ τους Volociraptor!, που θα βγει τον Νοέμβριο (τα Volociraptor! και Days are forgotten), για να δείξουν ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Έκαναν ένα φοβερό συνδυασμό μεταξύ Fast Fuse και Misirlou, που μάλλον αποτέλεσε το μέγιστο πικ της βραδιάς (ίσως να μην είμαι και πολύ αμερόληπτος σε αυτό το σημείο). Τελικά έκλεισαν με το Fire ανάβοντας φωτιές που θα κάνουν καιρό να σβήσουν σε όσουν είδαν το live τους. Να ήταν και ο ήχος καλύτερος... (που ήσουν ρε τσαβολοκ να βάλεις τα πράγματα στην θέση τους;)
Η αναμονή και η περιέργεια ήταν στο μέγιστο και όλοι περίμεναν να φαινόμενο Arctic Monkeys. Τι και αν η θερμοκρασία στην Μπολόνια ήταν πάνω από 30 οC και η υγρασία έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Πάνω από 20.000 άτομα είχαν στριμωχτεί μπροστά στην σκηνή και δεν το κούναγαν ρούπι. Με την έξοδο του Alex Turner και της παρέας τους το κοινό εξερράγει. Για να πω την αλήθεια άλλο περίμενα και άλλο είδα. Περίμενα σόου αντίστοιχο των Kasabian με καθαρά brit pop προσανατολισμό Τι είδα; Ένα εξαιρετικό σόου διαφορετικού είδους. Το μοναδικό μειονέκτημα ήταν ότι οι Arctic Monkeys έπαιζαν σχεδόν για τους εαυτούς τους και δεν είχαν καμία επικοινωνία με το κοινό. Από την άλλη απέδειξαν ότι είναι απίθανοι μουσικοί με το ηχητικό αποτέλεσμα να αγγίζει την τελειότητα. Τόσο καλοκουρδισμένη μηχανή ούτε η ορχήστρα της Πράγας. Ο ήχος τους κάθε άλλο παρά brit pop. Τα άτομα γουστάρουν να ροκάρουν και θα ρισκάρω να πω ότι αν τους έβλεπαν συγκροτήματα όπως Metallica και Iron Maiden θα ζήλευαν και θα χάζευαν με την απλότητα (πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει πολλή δουλειά από πίσω) που καταφέρνουν να παράγουν ήχους χωρίς να χύνουν τόνους ιδρώτα στην σκηνή.
Καταπληκτική βραδιά, σίγουρα θα μείνει αξέχαστη!!!
Αν και η ζέστη ήταν αφόρητη η αρένα του Parco Nord ήταν γεμάτη ήδη από τις 3 το μεσημέρι όταν έφτασα. Τους Keike Has The Giggles δεν τους πρόλαβα. Άκουσα το τελευταίο τραγούδι τους καθώς παρκάραμαι.
Τους Morning Parade δεν τους γνώριζα άλλα δείχνουν μια δεμένη μπάντα που αποδίδει άριστα ζωντανά και ήταν τυχεροί όσοι τους πρόλαβαν. Το γκρουπ από το Έσεξ κινείται μεταξύ post rock και post rock, και έδωσαν για τα καλά το στίγμα της βραδιάς: 100 % British!!! Για ‘μένα η τρίτη καλύτερη εμφάνιση του φεστιβάλ.
Μετά ανέβηκαν στην σκηνή οι The Wombats. Το τρίο από το Λίβερπουλ μάλλον προδόθηκε από τον ήλιο που τους βάραγε κατακούτελα. Όσο και αν προσπαθούσε ο κιθαρίστας η μπάντα ήταν βαριά και νωθρή. Έτσι μάλλον χάθηκαν και μια χρυσή μετριότητα που μάλλον στην Ελλάδα θα χαρακτηρίζονταν αξέχαστη και στην Βρετανία χάλια μαύρα. Για το κοινό της Μπολόνια αποτέλεσαν ένα ενδιαφέρον ζέσταμα.
Έπειτα ήρθαν οι White Lies. Το γκρουπ από το Λονδίνο παιχνίδισε με το κοινό προσπαθώντας να αποδείξει ότι το post rock είναι ακόμα ζωντανό. ‘Ευχάριστη’ εμφάνιση χωρίς εκπλήξεις.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στα 2 κορυφαία ονόματα του φεστιβάλ. Περιμένα με αγώνια να δω και τα δύο. Οι Kasabian έκοψαν το νήμα πρώτοι και με διάφορα. Άνοιξαν το setlist τους με το Club foot και συνέχισαν με το πολύ δυνατό Where did the love go? Έπαιξαν δυο τραγούδια από το 4ο άλμπουμ τους Volociraptor!, που θα βγει τον Νοέμβριο (τα Volociraptor! και Days are forgotten), για να δείξουν ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Έκαναν ένα φοβερό συνδυασμό μεταξύ Fast Fuse και Misirlou, που μάλλον αποτέλεσε το μέγιστο πικ της βραδιάς (ίσως να μην είμαι και πολύ αμερόληπτος σε αυτό το σημείο). Τελικά έκλεισαν με το Fire ανάβοντας φωτιές που θα κάνουν καιρό να σβήσουν σε όσουν είδαν το live τους. Να ήταν και ο ήχος καλύτερος... (που ήσουν ρε τσαβολοκ να βάλεις τα πράγματα στην θέση τους;)
Η αναμονή και η περιέργεια ήταν στο μέγιστο και όλοι περίμεναν να φαινόμενο Arctic Monkeys. Τι και αν η θερμοκρασία στην Μπολόνια ήταν πάνω από 30 οC και η υγρασία έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Πάνω από 20.000 άτομα είχαν στριμωχτεί μπροστά στην σκηνή και δεν το κούναγαν ρούπι. Με την έξοδο του Alex Turner και της παρέας τους το κοινό εξερράγει. Για να πω την αλήθεια άλλο περίμενα και άλλο είδα. Περίμενα σόου αντίστοιχο των Kasabian με καθαρά brit pop προσανατολισμό Τι είδα; Ένα εξαιρετικό σόου διαφορετικού είδους. Το μοναδικό μειονέκτημα ήταν ότι οι Arctic Monkeys έπαιζαν σχεδόν για τους εαυτούς τους και δεν είχαν καμία επικοινωνία με το κοινό. Από την άλλη απέδειξαν ότι είναι απίθανοι μουσικοί με το ηχητικό αποτέλεσμα να αγγίζει την τελειότητα. Τόσο καλοκουρδισμένη μηχανή ούτε η ορχήστρα της Πράγας. Ο ήχος τους κάθε άλλο παρά brit pop. Τα άτομα γουστάρουν να ροκάρουν και θα ρισκάρω να πω ότι αν τους έβλεπαν συγκροτήματα όπως Metallica και Iron Maiden θα ζήλευαν και θα χάζευαν με την απλότητα (πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει πολλή δουλειά από πίσω) που καταφέρνουν να παράγουν ήχους χωρίς να χύνουν τόνους ιδρώτα στην σκηνή.
Καταπληκτική βραδιά, σίγουρα θα μείνει αξέχαστη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου